Balladyna recenzja

"Balladyna" to zbiór ośmiu opowiadań polskich autorów, dla których inspiracją był dramat Juliusza Słowackiego. Sam konspekt tej antologii był więc nowatorski i obiecujący, lecz efekt finalny jest mocno rozczarowujący. Mogłoby się wydawać, że gdy motyw przewodni jest określony, to pisarzowi pozostaje tylko wykazać się kunsztem, niestety niektórzy albo zupełnie nie zrozumieli romantycznego dzieła, albo za wszelką cenę próbowali być oryginalni.

Przyznaję, że opowiadania Maxa Czornyja nie zrozumiałam. Bardzo lubię jego styl i dosadne opisy, ale "To nie jest kolejna ballada o miłości" było tylko obrzydliwe i nic więcej, zabrakło jakiejkolwiek wartości merytorycznej.

"Opowieść pioruna" Łukasza Orbitowskiego cechuje specyficzny styl i język, ale chyba łatwiej byłoby przymknąć na to oko, gdyby opowiadanie nie było poświęcone pamięci Anny Przybylskiej, bo to uczyniło je w moim odczuciu mocno niesmacznym.

Nie miałam jak dotąd okazji by zapoznać się z twórczością Marka Stelara, ale po "Upadku" na pewno to zmienię. To historia kompletna, przemyślana, intrygująca. Skoro autor potrafi w tak krótkiej formie tak świetnie się zaprezentować, to już nie mogę się doczekać aż sięgnę po jego powieści.

"Model testowy B" to dla mnie po prostu nieporozumienie. Gaja Grzegorzewska stworzyła jakąś przedziwną kombinację science fiction i fantastyki, a czytanie tego było dla mnie męką.

"Beata" Małgorzaty Rogali to kolejne świetne opowiadanie tej autorki. O ile jej najnowsza powieść mnie nie porwała, to zarówno tu jak i w "Awersie" wykazała się intrygującymi fabułami, więc z pewnością sięgnę jeszcze po inne jej książki.

"Gra" Roberta Małeckiego to bardzo solidna historia, jednak od niego wymagam więcej, bo wiem, że go na to stać. I nie chodzi o to, że mi się nie podobała, bo bardzo mi się podobała, ale czegoś mi w niej zabrakło. Nie wkręciłam się w nią tak, jak w inne dzieła tego autora.

Z Marcelem Woźniakiem zetknęłam się po raz pierwszy i teraz sporo sobie obiecuję po jego trylogii, którą mam już na półce. "Raz, dwa, trzy, znikasz ty" to naprawdę bardzo ciekawa opowieść, w dodatku autor umożliwia jej przeczytanie na dwa sposoby - chronologicznie lub tak jak zostało opublikowane. Sam zamysł był genialny, wykonanie bardzo dobre. Podobało mi się.

"Królowa" Alka Rogozińskiego niczym się nie wyróżniła, wręcz trochę mnie znudziła. Wolę autora w komediowym wydaniu.

Podsumowując, ten zbiór opowiadań okazał się raczej niewypałem, mimo że poznałam dzięki niemu dwóch dobrze rokujących autorów.

Moje 4/10.