Balladyna recenzja

"Balladyna" kojarzy się raczej z popularną lekturą szkolną, napisaną przez Juliusza Słowackiego. Tym razem, możemy przeczytać jej współczesną wersję, w formie opowiadań napisanych przez kilku autorów. Taki zbiór prac, raczej ciężko ocenić, ponieważ jedne opowiadania są lepsze, a drugie gorsze. Jeśli chodzi o ocenienie całości, to nie mogę powiedzieć, żeby była ponad przeciętna. Raczej słabo to wypadło moim zdaniem. Jeśli natomiast chodzi o każde z osobna, to każde oceniam inaczej. Pierwsze opowiadanie, czyli "To nie jest kolejna ballada o miłości" autorstwa Maxa Czornyja wypada bardzo dobrze. Można powiedzieć, że rozpoczyna ono książkę z tak zwanym kopem. Tak jak zawsze, Czornyj nas zwodzi, robi nam mętlik w głowie, żeby potem zaskoczyć zakończeniem. Całość jest jak zwykle brutalna i powodująca ciarki na plecach. Jak zwykle też, pokazał, że potrafi nas trzymać w napięciu, nawet jeśli to tylko krótka historia. Kolejna praca, należąca do Łukasz Orbitowskiego, tytułem "Opowieść pioruna", już nie była taka dobra, jak ta pierwsza, ale dobrze się ją czytało. Całkiem podobna do oryginalnej "Balladyny", lekko napisana i dość intrygująca. Trzecie opowiadanie to "Upadek" Marka Stelara. Tutaj miałam wrażenie, że nie czytam powieści ukazującej oblicza "Balladyny", tylko raczej poczynania mafijne. Zakończenie mi się podobało, ale ogółem ta historyjka wypada słabo. Czwarte opowiadanie, czyli "Model testowy B", należące do Gai Grzegorzewskiej to dla mnie już totalna porażka. Przy tej pracy czułam się jakbym czytała bajkę dla dzieci. Elementy fantasy, które w ogóle nie były dobrym pomysłem, całkowicie dobiły historię napisaną przez tą autorkę. Kolejna praca, autorstwa Małgorzaty Rogali , tytułem "Beata" również mi się spodobało. Pisarka sprawnie wywoływała dreszczyk emocji, sprawiała, że można było pochłonąć kartki, byłam zaciekawiona i spragniona dalszego czytania. Zakończenie również było niczego sobie. "Gra", czyli szóste opowiadanie to po prostu skrócony kryminał i prowadzenie sprawy. Końcówka wymiata. Opowiadanie Marcela Woźniaka, mimo, że trochę zakręcone, oceniam na rewelacyjne. Kropelki potu na czole i gęsia skórka na plecach to emocje, które towarzyszyły mi przy tej pracy. Ostatnie opowiadanie, "Królowa", Alka Rogozińskiego świetnie zakończyło ową książkę. Było ciekawe, piorunujące i trzymające w napięciu do samego końca.
Jeśli miałabym wybrać najlepsze opowiadanie, to byłoby to "Raz, dwa, trzy, znikasz Ty", a jeśli najgorsze to byłby to "Model testowy B".