Polowanie na zło recenzja

Z pewnością wielu czytelników się w tym miejscu ze mną zgodzi, że po dziewięciu częściach, zżyciu się z bohaterami, choćby podświadomie oczekuje się "jakiegoś wow" tych tytułowych fajerwerków, zwieńczenia, tej przysłowiowej "kropki nad i". Jakież spotyka rozczarowanie, gdy otrzymuje się tylko, albo aż zimne ognie. Piękne, ulotne, bezpieczne. Powinnam napisać "to już jest koniec nie ma już nic", lecz doszły mnie słuchy, że 11 część "Written in blood" już miała swoją premierę w Wielkiej Brytanii, więc cykl o detektywie Hunterze, będzie miał ciąg dalszy.
Jakież było moje zaskoczenie, gdy usłyszałam, że "Polowanie na zło" ma być kontynuacją "Geniusza zbrodni", który był majstersztykiem, a powracanie do Luciena Foltera - koronkowo zbudowanej postaci, zdawało mi się wręcz haniebne. Niestety wątki w książce tylko mnie w tym utwierdzały, ukazując nieporadność (tak, dobrze widzicie nieporadność) Roberta Huntera, który zdawał się znać Luciena tak dobrze, jak nikt inny. Nie powinniśmy, więc dziwić się, że najlepsi eksperci w kraju mieli problem ze schwytaniem tego niezwykłego mordercy.
Powiem szczerze, że się bardzo zawiodłam. Bardzo wiele decyzji było nielogicznych i niezrozumiałych. Nawet dziecko w przedszkolu wiedziało by, że Lucien zamierza śledzić Huntera, o czym zdaje się zapomniał sam zainteresowany. Co autor chciał tym "ugrać" nie mam pojęcia. Miałam wrażenie, że Chris Carter na jedną część "oddał stery" w ręce swojego zagorzałego fana, który próbował stworzyć wariację na temat "Geniusza zbrodni", ale mu nie wyszło.
Bardzo mocnym punktem okazał się być Carlos Garcia, który po raz pierwszy zdawał się być bardziej inteligentny od "niedoścignionego" dotąd Huntera.
Wracając do głównego antagonisty to kibicowałam mu z całych sił, lubię kreacje inteligentnych złoczyńców, którzy wykorzystują głupotę stróżów prawa, śmiejąc się im prosto w twarz. Niezależnie od intencji Luciena, zdawał się mieć niezły ubaw ze swoich poczynań, a ja razem z nim.

Podsumowując: Według mnie "Polowanie na zło" było dobrą w gruncie rzeczy (wahałam się pomiędzy oceną "może być", a "dobrą"), lecz niepotrzebną kontynuacją "Geniusza zbrodni". O wiele bardziej chciałabym przeczytać o jakimś nowym: psychopacie/ socjopacie/ owcy w wilczej skórze (niepotrzebne skreślić) niż otrzymać to co dostałam. Czy polecam? Ujmę to w następujący sposób: jeśli jesteście fanami inteligentnych psychopatów i lubicie jak osoba z drugiego rzędu, ukazuje się "w pełnej krasie" to polecam serdecznie, jeśli liczycie na efekt "wow" to możecie się poczuć zawiedzeni.