Gwiazda Północy, Gwiazda Południa recenzja

Przyznaję bez bicia, rzadko sięgam po książki polskich autorów, zdarza mi się, ale zwykle mnie zawodzą (jedynie uwielbiam nowsze historie Jadowskiej i po nie sięgam w ciemno!), dlatego miewam opory. Tym razem zainteresował mnie opis i opinie, dlatego się skusiłam i wiecie, nie żałuję.

Gwiazda Północy, Gwiazda Południa na pewno zalicza się u mnie do grona udanych przygód.

O czym to jest?
Główni bohaterowie to książę i księżniczka wrogich sobie królestw. Dziewczyna jest szpiegiem, przedziera się do świata wroga pod przykrywką by wykonać swoją misję, jednak wdaje się w niebezpieczną relację z następcą tronu.

Wrażenia?
Sam początek bardzo mnie zainteresował, książka rozpoczyna się dobrze, jednak już po kilkudziesięciu stronach moje zainteresowanie nieco stopniało. Na szczęście, w pewnym momencie książki wróciło i mogłam się już w spokoju cieszyć lekturą do jej końca.

Bardzo spodobała mi się główna bohaterka, księżniczka będąca szpiegiem, która ze względu na płeć musi ciągle udowadniać swoją wartość. Dobrze wypadła także jej relacja z oddziałem, a wartości, którymi się kierują już całkowicie mnie kupiły - lojalność, przyjaźń. Ta część naprawdę jest fajnie wykreowana.

Dalej, co jakiś czas w książce pojawiają się retrospekcje i to chyba była dla mnie jej najlepsza część, znając przeszłość bohaterów łatwiej ich poznać i to właśnie dzięki tym rozdziałom byłam w stanie wkręcić się w historię.

Za to średnio przypadł mi do gustu główny bohater, książę Ian, sam jego charakter do mnie nie trafił, niczym się nie wyróżniał, ale i jego relacja z Aline kompletnie mnie nie usatysfakcjonowała. Nie czułam tego co on, jak w jej przypadku rozumiałam każde emocje, tak w jego (w zestawieniu z jego charakterem) nie byłam przekonana.

Świat po prostu był, trochę zabrakło mi jego doprecyzowania - w zasadzie w swoich wyobrażeniach bardziej kierowałam się krótkim opisem z tyłu książki niż wiadomościami z jej treści na temat realiów. Za to klimat był bardzo fajny, nie umiem doprecyzować czemu, ale kojarzył mi się z Dragon Ballem, to na plus. Niby realnie, ale inaczej.

Dla mnie było też nieco zbyt wiele intymności, miłosnej relacji w odniesieniu do całej historii. Podział w moim odczuciu był połowiczny, a ta część interesowała mnie dużo mniej.

Ale końcówka! Kurde, serio mi się spodobała! Poprowadzona bardzo na szybko, ale to w tym momencie bez większego znaczenia, autorka podjęła fajne decyzje, dzięki czemu wkrótce sięgnę po kolejny tom, bo jestem ciekawa co będzie dalej z głównymi bohaterami.

Fajnie napisana, styl mi się spodobał, nie ma do czego się przyczepić, chociaż momentami ciężko mi się czytało ze względu na zbity tekst.

Jeszcze dodam tylko, że motyw z gwiazdami jest genialny. Bardzo mi się to podobało!

Ode mnie 6/10. Myślę, że to historia z fajnym potencjałem, po prostu wolałabym by była bardziej rozwinięta, zwłaszcza ta jej sensacyjna cząstka.