Zagubiony recenzja

Niektóre książki sprawiają, że odczuwamy duży niedosyt i czekamy na kolejną część z niecierpliwością. Taki właśnie jest „Zagubiony” Simona Beckett.

W roli głównej sierżant Jonah Colley, który został mocno doświadczony przez los. Podczas wyjścia do parku ze swoim czteroletnim synkiem, na chwilę traci go z oczu i nigdy więcej go już nie widzi. W poszukiwaniach dziecka pomaga jego najlepszy przyjaciel Gavin, jednak mimo dużego wysiłku nie udaje się odnaleźć chłopca. Później sprawy toczą się w taki sposób, że kontakt przyjaciół całkiem się urywa. Dziesięć lat później Jonah odbiera telefon od przerażonego Gavina. Ten prosi go o spotkanie na Nabrzeżu Rzeźników. Colley początkowo się waha, ale finalnie rusza na spotkanie. Po przyjeździe okazuje się, że Gavina nigdzie nie ma, a dzwoniąc pod jego numer, słyszy tylko dźwięk melodii telefonu wewnątrz budynku.

„Zagubiony” to thriller, który trzyma w napięciu od pierwszej strony. Mówi się, że pierwsze zdanie w książce jest niezwykle ważne, ponieważ to ono ma zachęcić do czytania. Tutaj faktycznie, autor nie zaczął od smętnego owijania w bawełnę, tylko od razu przeszedł do rzeczy. Zaczęło się tak, jak powinno. Dalej akcja toczy się praktycznie przez cały czas. Nie ma nudy nawet w jednym rozdziale, a wszystko jest dopracowane tak dobrze, żeby czytelnik nie mógł tej książki odłożyć. Pojawiają się niedopowiedzenia, dziwne zbiegi okoliczności i wyjątkowo niefortunne wydarzenia, które oplatają książkę dodatkową tajemniczością. W środku nie znajdziemy niczego, co pozwoliłoby się domyślić zakończenia. Wszystkie sytuacje są tak nieprzewidywalne i nagłe, że nawet ciężko się nad tym wszystkim zastanowić. Cały czas coś się dzieje i co najlepsze, nie są to jakieś banalne akcje, tylko przemyślane i dopracowane wydarzenia.

Nie znałam się wcześniej z piórem Simona, więc mogę od siebie powiedzieć, że odkryłam kolejnego autora, z którym się tak szybko nie rozstanę. Książka bardzo mi się spodobała, uwielbiam to uczucie niepokoju i gęsią skórkę podczas czytania thrillerów. Podobno to tom pierwszy z sierżantem Colleyem, więc nie mogę doczekać się kolejnego. 10/10