Za kurtyną: Apogeum recenzja

Mała bańka szczęścia, która pęka, rozpływa się. Zostajesz sama w obcym kraju, mieście, świecie. Nie mogąc skontaktować się z najbliższymi, a ponad to zostajesz wciągnięta w konflikt pomiędzy zwaśnionymi rodami. Istne piekło, prawda? I jak tu nie dać się zwariować, a przy okazji logicznie myśleć? Do tego uczucia, które się rozwijają w zastraszającym tempie i nie wiesz jak sobie z nimi poradzić.

Na samym początku tej książki raziły mnie Polskie nazwy miejsc, imiona – nie przepadam, o dziwo, kiedy już autorka przenosi nas w równoległy świat i pojawiają się nam nazwy własne, to całkiem nieźle to współgra ze sobą. Można by też rzec, że fabuła za bardzo mnie wciągnęła, aby zwracać uwagę na takie szczegóły. Porównania do Geralta, czy hasła “a la samuraj” rozśmieszyły mnie miejscami do łez. Nawiązanie do popkultury jest bardzo ciekawym wątkiem.

Niestety główna bohaterka nie do końca mnie przekonała - zdecydowanie nie polubimy się. Jest osobą, która była zamknięta w złotej klatce przez całe życie. Można nią łatwo manipulować, nie do końca czasami jasno myśli. Z drugiej strony poniekąd jej zachowanie jest zrozumiałe, choć niektóre rozterki w szczególności te miłosne - jest ich po prostu za dużo, na czym traci sama fabuła. Wiem, jest to pierwsza część, a całość zapowiada się fantastycznie także z niecierpliwością będę czekać na kolejny tom.

Co do reszty “nieziemskich” bohaterów - chodzi tutaj o rodzaj męski, ani Cedrik ani Eavan nie ujęli mnie do końca za serce. Jeden niezdecydowany, drugi irytujący. Lena nie ma łatwo, do tego musi poradzić sobie z nową rzeczywistością, która trafia w nią niczym piorun. Jej bańka, która zawsze ją otaczała pęka, dziewczyna jest w rozsypce, a te nieziemskie ciacha jej w tym wszystkim nie pomagają. Natomiast brat naszej Lenki to jest mój człowiek. Sytuacja jest miejscami zabawna, do tego świat, który można sobie łatwo wyobrazić, prosty język, bardzo dużo emocji. Bardzo dobre połączenie, przy okazji lektura jest dość lekka i bardzo szybko się ją czyta.

Czekam, jak rozwinie się nasza mała bohaterka, a zakończenie - no tak się nie godzi kończyć tych pierwszych tomów nie mając pod ręką kolejnego. Rozbawiło mnie ono do łez. Coraz bardziej zaczynam się przekonywać do naszych rodzimych autorów.