Ulica Strachu. Zabójcze gry recenzja

,,Rachel, nie idź na tę imprezę.... ja..... usłyszałem.... coś(...), czego nie powinien był usłyszeć"

,,Ostrzegam Cię! - krzyczał - To ostrzeżenie, Rachel! Trzymaj się z dala od Fear Island. Trzymaj się z dala od Brendana!"

,,Bój się, Rachel"

Zwykle nie czytam horrorów, ale gdy dowiedziałam się, że moje ulubione wydawnictwo wydaje 3 tomy serii Ulica Strachu, po przeczytaniu opisów książek. Wiedziałam, że zrobię wyjątek i to przeczytam.

,,Ulica Strachu. Zabójcze Gry" R. L. Stine to był dla emocjonalny rollercoaster uczuć. Po prostu brak mi słów na opisanie tego to, co czułam podczas czytania. Rzeczywiście, to były całkiem niezłe zabójcze gry i walka o przeżycie. I ile razy powtarzałam sobie, że więcej żadnych horrorów nie czytam? Miliony razy.

Styl pisania autora, początkowo był dla mnie dziwny, ale z każdą stroną się przyzwyczaiłam. Był naprawdę lekki i czytałam to w naprawdę ekspressowym tempie. Nie mogłam się wprost oderwać! Przeczytałam to w jeden dzień.

Zagadki, tajemnice, duchy, zabójcze gry, walka o przeżycie i legendy - tak to mogłabym opisać skrótem. Ja nigdy nie potrafiłam przewidzieć, co się wydarzy dalej. Nawet nie wiem jak, ale autorowi udało się wplatać humor między strach i przerażenie. Przez większą część książki nie byłam wystraszona, tylko podekscytowana i zaintrygowana. Śmiałam się co jakiś. Ale te plot twisty to był hit. Mega mi się podobały. Jednak potem w 4 części książki byłam przerażona, bo nie byłam pewna, jak to się skończy. Koniec był niezły, a zwłaszcza rozwiązanie jednego wątku.

A bohaterzy, byli bardzo ciekawi i fajnie wykreowani. Główna bohaterka - Rachel podobała mi się i nie irytowała mnie. Polubiłam ją i mam wrażenie, że jesteśmy trochę podobne do siebie. W niektórych sytuacjach zachowałabym się podobnie. Uwielbiam jeszcze Erica, który sprawiał, że się uśmiechałam. A Brendan bardzo mnie intrygował. Miałam, co do niego pewne podejrzenia, i się sprawdziły. Jest bardzo szalony oraz zwariowany. Ale mimo wszystko polubiłam go i te jego zwariowane pomysły. Jeżeli chodzi o pozostałych - to nie wiem co o nich myślę.

Uważam, że jest to naprawdę dobry horror młodzieżowy. Mogą go spokojnie przeczytać nawet Ci, co nie lubią horrorów - tak jak ja. Ta książka wydaje się straszna, ale wcale taka nie jest. Po ,,Zabójczych Grach" nawet się przekonuję do tego gatunku. Na pewno przeczytam pozostałe 2 tomy, które opowiadają już inne historie.