Zaczekaj na mnie recenzja

"Chciałam, żeby to było coś wyjatkowego, bo przy Camie czułam się tak, jakbym się budziła. Widziałam inaczej, wyraźniej."

Ostatnie dni minęły mi na lekturze powieści "Zaczekaj na mnie" J. Lynn (pseudonim Jennifer Armentrout), przeczytanej w ramach book tour organizowanego przez Kingę Pitrę.
Bardzo dziękuję za możliwość uczestniczenia w tym wydarzeniu.

Powieść jest fenomenalna! Ogromnie się cieszę, że przez zupełny przypadek udało mi się do niej dotrzeć. Gdzieś tam kiedyś mignęła mi recenzja tego tytułu i jeszcze udało mi się dopisać na koniec listy book tour. Gdyby nie to, ominęłoby mnie coś naprawdę pięknego.

"Zaczekaj na mnie" to powieść napisana w nurcie New Adult i wydana na polskim rynku jeszcze w 2014 roku. Niemal 10 lat temu, kiedy ten garunek dopiero u nas raczkował. To książka ukazująca miłość młodych dorosłych: Avery i Camerona, których los nie rozpieszczał. Przeszłość ich obojga owiana jest tajemnicą, wiadomo tylko, że stało się wtedy coś dla nich trudnego, co wpłynęło na ich obecną sytuację życiową. Bardzo podobało mi się, że w miarę lektury powieści powoli odkrywamy karty każdego z nich, choć tu Avery okazuje się być mniej ufna i bardziej zamknięta w sobie.
Czy Cameronowi uda się przebić skorupę milczenia dziewczyny?

Ach, Cameron... oficjalnie mogę przyznać, że awansował na mojego męża książkowego nr 1. Przystojny młodzieniec, trochę niegrzeczny, ale któż z nas takich nie lubi, zwłaszcza że wszystko utrzymane jest w rozsądnych granicach. Sposób w jaki chłopak troszczył się o Avery ogromnie mi się podobał. Traktował ją z czułością, która często okraszona była psotnym poczuciem humoru, ale chłopak potrafił też być stanowczy, gdy wymagała tego sytuacja.

Jestem zachwycona tym, jak ukazane zostało rozwijające się uczucie tej dwójki. Autorka wiele uwagi poświęciła ich relacjom, które ulegały zintensyfikowaniu w miarę rozwoju akcji. W czasie lektury można było niemal namacalnie wyczuć chemię między Avery i Caneronem, przy tym książka niemal zupełnie pozbawiona jest wulgarności. Mamy tu może ze dwie sceny łóżkowe, już w finałowej części, które nie wzbudzają niesmaku, stanowią raczej kwintesencją wzajemnej adoracji młodych.

W trakcie lektury zastanawiałam się też nad tłumaczeniem tej książki. Niektóre zwroty (na przykład: koleś) zostały trochę niefortunnie użyte. Zauważyłam jednak, że nie tylko ja nie przepadam za tym określeniem (inni uczestnicy book tour podzielili się tym spostrzeżeniem na marginesie tekstu).

Mimo tej drobnej uwagi oceniam powieść bardzo wysoko. Zatopiłam się w niej bez reszty i wciąż odczuwam kaca książkowego po jej lekturze.

Moja ocena 9/10.