Zabobon recenzja

Długo się przymierzałam do napisania kilku słów opinii o powieści „Zabobon”, której autorem jest Hassan Ahsan Ridha. Tytuł, okładka jak i kilka słów zapowiedzi wskazuje, że to opowieść niepokorna i niejednoznaczna.

Osią powieści powinna być historia Bartka Elbląga, pisarza który kończy swoją trzecią książkę. Trudno wysupłać ten wątek z nadmiaru wtrąceń, niedomówień i mikro historii. Choć „Zabobon” nie poraża objętością, pomysłów i dygresji jest tam tyle, że można by obdzielić trzech innych pisarzy. Styl pisania zasługuje na uwagę, zdania są dopracowane i przemyślane, słowa kształtne i na miejscu. Bazą są tutaj wspomnienia – nie wiemy dokładnie czy Bartka, czy autora. Akcja właściwie stoi w miejscu, a kolejne akapity brną i grzęzną w wielosensach i dygresjach. O głównym bohaterze wiemy, że jego dziewczyna spodziewa się dziecka, a on sam przenosi się z Krakowa. Reszta jest domysłem i próbą sklecenia rozbitych historii w jedną całość. Do tego rzeczywistość miesza się z fantazją, a przeszłość przeplata się z teraźniejszością.

Niestety „Zabobon” nie przypadł mi do gustu. Trudno było złapać sens i wgryźć się w pogmatwaną treść. Z bohaterem się nie polubiłam, przez kilkaset stron wydawał mi się obcy. Może w czasach licealnych, gdy moja dusza była bardziej poszarpana, chłonęłabym poszczególne akapity. Dzisiaj od książki przede wszystkim oczekuję porządnej historii, a tego tutaj zwyczajnie zabrakło. Chcę być dobrze zrozumiana, to nie jest zła książka – to proza specyficzna, niepokorna i trochę poszarpana. Myślę, że mimo wszystko znajdzie wielu zwolenników. Próbowałam dać jej szansę i wgryźć się w historię głównego bohatera ale ilość dygresji, wtrąceń i rozpraszających wątków skutecznie blokowała moją sympatię do powieści.

Na popularnym portalu poświęconym książkom przeczytałam opinię, że ta książka jest tak specyficzna, że albo się ją kocha, albo nienawidzi. Coś w tym jest. 


O autorze :

Rocznik '88. Pisarz młodego pokolenia, Polak o irackich korzeniach.Tym, co scala jego pisanie jest dystans, ironia i czułość wobec bohaterów, którą przypomina twórczość Etgara Kereta czy Kurta Vonneguta. Stypendysta The Lord Provost’s International Residency organizowanego przez Edynburg Miasto Literatury UNESCO. Mieszka w Krakowie. Kota posiada.