Toń recenzja

*współpraca reklamowa z Wydawnictwem Mięta*

Kolejna cześć "Cyklu Wrocławskiego" szczerze mówiąc już się gubię, która część jest która, bo co strona to chronologia jest inna, ale ja trzymam się tej wersji że to tom drugi. Jest to oczywiście wznowienie, zawierające w sobie także opowiadanie "Echo". Lektura będąca gatunkowym mixem, bo zawiera w sobie elementy komedii, kryminału, obyczajówki, przygodówki i fantastyki oraz szczyptę historii.

Eleonora i Dżusi były wychowywane przez ciotkę Klarę w dość nietypowy sposób i wedle reguł, które ona sama stworzyła. Po latach pod nieobecność ciotki, młode damy po raz pierwszy odpuściły sobie przestrzeganie zasad, przez co ich codzienność obraca się do góry nogami. Z mieszkania znika pewien przedmiot, a siostry z pomocą nowo poznanego zegarmistrza stajają się ją odzyskać. Po drodze zaczynają odkrywać rodzinne tajemnice, które prowadzą je do zaskakujących odkryć.

Ta cześć podobała mi się równie bardzo jak poprzednia, a może i nawet odrobinę bardziej, ze względu na dość nietypowy motyw podróży czy też przeskoków w czasie. W porównaniu z poprzedniczką tutaj wydaje mi się, że bardziej dominują elementy komedii i obyczajówki, wątek kryminalny sprowadza się do kradzieży. Całość utrzymana jest w tajemniczym tonie, od początku można być pewnym, że czeka na nas zagadka do rozwiązania. Z czasem coraz bardziej wgłębiamy się w rodzinną tajemnicę, która nie tylko dotyczy zaginięcia rodziców sióstr ale też rzadko spotykanych przez nich umiejętności, jakimi są przejścia w czasie. W fabule pojawiają się także siostry Bolesne, ale są one raczej postaciami epizodycznymi.

Dla mnie ta historia była niezłą gratką, w głowie tworzyły mi się różne scenariusze, lektura nieco zmusiła mnie do myślenia, znalazło się w niej kilka zwrotów akcji oraz kilka zaskoczeń. Na główny plan zaczyna wchodzić postać strzygonia, ten wątek był jednym z tych, które podobały mi się najbardziej, szkoda że nie było tu czegoś więcej. Sama powieść jest kawałkiem bardzo dobrej lektury, przy której można się naprawdę dobrze bawić. To książka nieszablonowa i według mnie nieco nietypowa, przez co jak najbardziej godna polecenia. Napisana w lekkim i przyjemnym stylu, który wpływa zarówno na przyjemność i szybkość czytania. Dzieje się dość dużo, ale zachowana jest logika i porządek w wydarzeniach.

Jak wspominałam na samym początku, we wznowionym wydaniu na końcu powieści dodane jest opowiadanie "Echo" które pozwala nam lepiej poznać przeszłość Klary Stern, czyli ciotki głównych bohaterek oraz daje nam lepszy wgląd do okoliczności zaginięcia rodziców sióstr, na dodatek poznajemy także rolę jaka przypadła w tej historii Matyldzie i strzygoniowi.

Mi lektura się bardzo podobała, przeczytałam ją w jeden wieczór. Niewiele ma ona wspólnego z poprzednim tomem cyklu, więc moim zdaniem kolejność czytania nie robi różnicy. Ze swojej strony zachęcam do lektury.