Świat według Bertiego recenzja

Dostałam tę książkę do zrecenzowania. Na początku pomyślałam: co to jest? Poprzednich tomów nie czytałam. Dziwna okładka, w środku jeszcze dziwniej. Jakieś obrazki, aż sto rozdziałów. Ale w miarę czytania zaczęłam się wciągać. Oczywiście w książce „Świat według Bertiego” nie znalazłam wartkiej akcji, zagadek, napięcia ani niczego takiego ale ta książka coś w sobie ma :) Co – nie potrafię odpowiedzieć. Trzeba ją po prostu przeczytać.
To książka o poszukiwaniu przyjaźni, miłości, szczęścia. O tym, że czasem marzenia się spełniają. Ale przede wszystkim to książka o Bertiem, który nie jest w życiu szczęśliwy. A to za sprawą matki, która chcąc być zaliczaną do tych wyższych sfer, a także z chęci spełnienia własnych ambicji nakłada na chłopca wiele obowiązków pozalekcyjnych. Zapisuje Go nawet na wizyty do psychoanalityka. Tak więc Bertie na prawdziwe dzieciństwo, na zabawy z rówieśnikami nie ma ani czasu, ani siły, ani ochoty. Bo nawet kolegów wybiera mu matka.
„Świat według Bertiego” opowiada o ludziach, którzy żyją pozorami. Bo trzeba się pokazać. Bo co ludzie o nas pomyślą.
Napisana fajnym językiem, urzekła mnie. Czyta się ją rewelacyjnie :) Wręcz zakochałam się w niej. Uczy jak dbać o miłość, jak nie dać się zwariować w wielkim świecie, a także jak dbać o swoje dzieci. Uczy też tego, że stwarzanie pozorów nie jest najważniejsze. Bo mogą z tego wyniknąć tylko kłopoty. Z wielką ochotą przeczytałabym poprzednie części, a także tą najnowszą.