Porachunki recenzja

Po tragicznym wypadku Felicja zapada w śpiączkę. Budzi się prawie po miesiącu z zaawansowanym zanikiem mięśni i częściową utratą pamięci. Zakochany w niej Alexander udaje lekarza, żeby tylko być blisko swojej wybranki. Wkrótce potem wybucha medialne szaleństwo wokół książki „Kostandin. Grzechy mafii”. Policja tropi Victora, Kostandina i Alicję. Felicja nie pamięta gorącego uczucia, jakie łączyło ją z Alexandrem. Kiedy dowiaduje się o ciemnych interesach swojego „lekarza”, nie chce mieć z nim nic wspólnego. Poznaje Artura – przy tym przystojnym, zabawnym mężczyźnie na nowo odnajduje radość życia, ale Alexander ani myśli zrezygnować z ukochanej kobiety…
.
Dzisiaj przychodzę do was z recenzją kontynuacji "Kostandin", którą jest "Porachunki. Grzechy mafii". Wiecie nastawiałam się na dalsze losy bohaterów z pierwszego tomu, lecz to co tu zastałam to istna petarda. W życiu bym nie pomyślała, że sprawy potoczą się w ten sposób.

Alicja tak naprawdę ma na imię Felicja a Kostandin to Alexander. Mamy tu wypadek, gdzie nasza główna bohaterka traci pamięć, więc jest to problem, bo nie pamięta kompletnie niczego. Alexander wraz z rodziną decydują się, by stopniowo dawkować jej informacje dotyczące jej życia. Niestety Felicja nie może przyjąć tego wszystkiego do wiadomości, bo czuje że dla niej jest to za dużo. Chce się odciąć od wszystkich i zacząć wszystko od nowa, z nową kartą, na czysto. Lecz niestety Alexander jej tego nie ułatwia, bo jest zaborczy i do szaleństwa w niej zakochany. Nie ważne gdzie by poszła on ją i tak znajdzie.

Tą pozycję trzeba czytać uważnie, bo ja miejscami się gubiłam, mieszałam bohaterów, no i ciężko było. Potem wątek o wydanej książce i wszczętym śledztwie zgubił mnie do reszty. Mimo tego emocje i tak wzięły górę. Akcja goniła akcję i nie zwalniała ani na minutę. Nie wiem czy bohaterka momentami naprawdę nic nie pamiętała, czy nie chciała pamiętać, bo trochę mnie irytowała. Ta zawziętość Alexandra mi imponowała. Za wszelką cenę starał się, by Felicja przypomniała sobie kim jest. Nie poddawał się i nie odpuszczał. Wszyscy bohaterowie byli wykreowani idealnie, zresztą tak samo jak w poprzedniej części. Świat mafijny nadal jest motywem przewodnim i wszystko kręci się wokół tego.

Autorka znowu posługuje się lekkim i zrozumiałym językiem, co sprawia, że przez książkę się mknie. Czuję niedosyt bo nie chcę tak szybko się rozstawać z bohaterami, więc czekam na kontynuację. Mam nadzieję, że autorka nie będzie trzymała nas długo w niepewności. Książka idealna na zimowy wieczór, na pewno się nie zawiedziecie. Polecam, ale czytajcie uważnie.