Wyrwa recenzja

Po Żmijowisku, które zupełnie nie przypadło mi do gustu, Ranie, która okazała się o wiele lepsza, przyszedł czas na najnowsze dzieło Wojciecha Chmielarza - Wyrwa. Dlaczego piszę dzieło? Czytam wiele książek, ostatnio gustuję w polskiej literaturze współczesnej, wiele książek jest dobrych bądź bardzo dobrych, ale ta zasługuje na pełne uznanie. Moje osobiste i subiektywne, bo nie wszystkie recenzje podobno są pochlebne. Moja taka będzie.

Jak u Alfreda Hitchcocka - najpierw trzęsienie ziemi, a potem napięcie będzie narastać. Tak można określić kolejną powieść, mieszkającego w Warszawie autora powieści. Już sam początek "wkręcił" mnie w czytanie maksymalnie i nie pozwolił oderwać się od lektury: Po raz pierwszy dotarło do mnie, że Janina odeszła w chwili, gdy stanąłem pod bramą przedszkola i zastanawiałem się, jak powiedzieć córce, że jej mama nie żyje...

Już po chwili dowiadujemy się, że Janina zginęła tragicznie w wypadku samochodowym. Takie tragedie zdarzają się w życiu na pewno często i zapewne od razu każdy czuje współczucie dla pokrzywdzonych, a w tym przypadku dla Macieja Tomskiego i jego córek Iwonki i Beatki. Jak ma to powiedzieć swoim córkom? Jak zawiadomić teściów oraz najbliższą rodzinę? To dylematy, to rozterki, które wraz z głównym bohaterem przeżywają odbiorcy lektury.

Tomski, prócz typowych dla tego zdarzenia rozterek, ma inne. Gdy dowiaduje się o wypadku Janiny, policjant dzwoni do niego spod Mrągowa. Jest tym bardzo zdziwiony, ponieważ jego żona powinna być nie na Mazurach, a w okolicach stolicy Małopolski, Krakowie... To budzi w nim niepokój i chęć wyjaśnienia, dlaczego Janina była praktycznie w drugim końcu Polski. A tak naprawdę do dopiero początek góry lodowej...

To bardzo interesująca historia. Historia, która, jak to bywa u Chmielarza, znajdzie wyjaśnienie... na ostatnich kartach powieści. Czego chcieć więcej? Od lektury ciężko się oderwać, dlatego też miejcie czas, gdy tylko sięgniecie po najnowszą książkę polskiego autora. Dlaczego to podkreślam? Już jakiś czas temu napisałem, że nie musimy czekać na Cobeny, Gardnery czy innych Childów. Polska literatura, polscy autorzy zasługują na to, żeby traktować ich co najmniej na równi z zagranicznymi potentatami. Ocena maksymalna! Polecam szczególnie.