Wracam do domu recenzja

Karin Smirnoff "Wracam do domu", przełożyła Agata Teperek,

"(...) Lepiej być oprawcą niż ofiarą.
Jesteś tego pewna spytał bror.
A co nie zgadzasz się ze mną zapytałam go.
Nie wiem odparł. Ofiara budzi współczucie. Oprawca musi żyć z poczuciem winy.
Nie sądzę żeby oociec miał jakiekolwiek poczucie winy powiedziałam. Ofiara z kolei zawsze będzie się wstydzić.
Może i masz rację odparł.
Zazwyczaj mam przyznałam".

Myślę, że ten krótki fragment "Wracam do domu" mógłby stanowić idealne podsumowanie tej trylogii, trudnej do zapomnienia, uwierającej historii rozgrywającej się gdzieś w położonej na końcu świata szwedzkiej wsi. Opowieści przepełnionej beznadzieją ludzkiej egzystencji i wikłającej się w mroku człowieczych popędów. Relacjonowanej językiem nadzwyczaj surowym, pozbawionym, poza kropkami, pozostałych znaków interpunkcyjnych. Można by rzec wręcz sprawozdawczym, choć liczne z przedstawionych w ten sposób scen, pozostaną na długo w mojej pamięci, nawet jeśli wolałabym, żeby nigdy się nie wydarzyły.

Przyznam, że sięgając po ostatni tom trylogii i wiedząc ile krzywdy zgotowało życie nie tylko janie i brorowi, ale również pozostałym postaciom przewijającym się w kolejnych częściach tej, jakże pełnej niesprawiedliwości życiowych powieści, z jednej strony obawiałam się poznać jej zakończenie, z drugiej natomiast naprawdę polubiłam tę niezwykle charakterną, choć bezgranicznie uwikłaną w tragizm dysfunkcyjnej grupy społecznej jednostkę, którą jest jana kippo. I nie chciałam się z nią rozstawać.

Jana bezsprzecznie zasługuje na to, by wreszcie otrzymać od życia swoją szansę. Tym większą, im bardziej dzieląc się historią swojego życia, opowieścią o najbliższych, dzieciństwie, dorastaniu czy młodości, decyduje się odkryć przed czytelnikiem tajemnice swojego życia. Nie chcąc rzucać się w oczy, czyni to jakby od niechcenia, niepostrzeżenie napomykając, głosem ofiary, która najpierw sama, co jest niezwykle trudne, musi uporać się z demonami przeszłości. Czy fortuna zdecyduje się zakręcić kołem w dobrym kierunku? Tego oczywiście nie zdradzę, zachęcając jednocześnie byście przekonali się sami.

Ostatnią część przeczytałam dzięki uprzejmości serwisu książkowego @nakanapie.pl