Błękit recenzja

Temat wody jest w ostatnich latach, ale i dniach bardzo aktualny. Z jednej strony jej nadmiar prowadzi do katastrofalnych w skutkach powodzi, z drugiej niedobór do suszy niszczącej uprawy i pożarów pochłaniających setki hektarów lasów.

„Błękit” Mai Lunde, druga część „Kwartetu klimatycznego” jest spekulatywną wizją naszej niedalekiej przyszłości i niestety, patrząc na zachodzące w naturze zmiany, coraz bardziej prawdopodobną. Ta głęboko poruszająca i refleksyjna opowieść o kryzysie ekologicznym i ludzkich dramatach rozgrywających się w jego cieniu skupia się na relacjach człowieka z naturą i ich dalekosiężnych konsekwencjach.

Fabuła powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych – w Norwegii w 2017 roku oraz we Francji w 2041 roku, łącząc losy dwojga bohaterów w subtelną, ale przerażająco aktualną opowieść, w której centrum znajduje się właśnie woda – dar natury, który z czasem staje się luksusem, o który trzeba walczyć.

Poznajemy Signe, 67-letnią dziennikarkę i aktywistkę, która walczy o ochronę natury, obserwując, jak jej ukochane krajobrazy ulegają destrukcji. Signe to postać pełna determinacji, która przez całe życie sprzeciwiała się niszczeniu środowiska, mimo że jej wysiłki często kończyły się niepowodzeniem. Jej powrót do rodzinnej Norwegii, gdzie lodowce znikają, a woda staje się symbolem ludzkiej próżności odzwierciedla nie tylko katastrofę ekologiczną, ale i osobistą porażkę – utratę miłości oraz niespełnioną walkę o lepszy świat.

Z drugiej strony mamy Davida, mężczyznę żyjącego w 2041 roku, który wraz z córką Lou ucieka przed suszą, która zdewastowała Francję i zmusiła miliony ludzi do opuszczenia domów. David, rozdarty między utratą rodziny a próbą przetrwania, trafia na opuszczony jacht, który staje się dla mężczyzny i jego córki odskocznią od brutalnej rzeczywistości, w której brakuje wody, jedzenia i nadziei. Jego życie, podobnie jak życie innych ludzi jest pełne lęku, niepewności i desperacji.

To powieść o stracie, nie tylko w sensie osobistym, ale także globalnym. Autorka ukazuje, jak zmiany klimatyczne i degradacja środowiska wpływają na życie ludzi, niszcząc zarówno naturę, jak i relacje międzyludzkie. Pisze z subtelnością, unikając jednoznacznych moralizatorskich tonów, a jednocześnie zmusza czytelnika do zastanowienia się nad własnym stosunkiem do natury i przyszłości planety.

„Błękit” to mocna, emocjonalna powieść, która porusza kwestie o fundamentalnym znaczeniu – zmiany klimatyczne, ekologia, człowieczeństwo. Maja Lunde napisała książkę, która nie tylko wzrusza, ale też skłania do głębokiej refleksji nad przyszłością naszej planety i odpowiedzialnością, jaką ponosimy za jej losy.