Córka króla moczarów recenzja

Co za chłam! Nie rozumiem tej ekscytacji na punkcie tej książki.
"Nie oceniaj książki po okładce", jednak ja oceniłam i kupiłam ten gniot w ładnym opakowaniu.

Historia przedstawiona z punktu widzenia Heleny, która bieżące wydarzenia miesza ze wspomnieniami.
Myślcie co chcecie, ale ja nie polubiłam tej samolubnej kobiety, która nic innego nie widziała z wyjątkiem czubka własnego nosa.
Gardziłam Heleną która już jako smarkula, swoją matkę traktowała gorzej niż gówno. Nie potrzeba do tego wychowania, żeby wiedzieć, że grożenie komuś nożem jest złe.

Rozczarowała mnie CÓRKA KRÓLA MOCZARÓW. Oczekiwałam "rewelacyjnego thrillera psychologicznego", jak jest zareklamowane na okładce, a tymczasem walczyłam ze snem, zagłębiając się w tę lekturę.
Jeśli oczekujesz akcji, wciągających wydarzeń, od których nie możesz się oderwać, to bardzo mi przykro, ale pisarka nie wysiliła na tyle swojej wyobraźni i kreatywności.
Takiego badziewia nie powinno się wydawać na rynek.

Jak lubisz indiańskie opowiastki, szczegółowe opisy przyrody (cykady, kumkanie i tego typu sprawy) i chcesz sobie uszyć rękawice z prawdziwej skóry (instrukcja), to myślę, że CÓRKA KRÓLA MOCZARÓW Cię nie rozczaruje.
Jak dla mnie to marna imitacja baśni Andersena.