Miłość dziecka do rodzica i rodzica do dziecka to najpiękniejsza więź na świecie, oparta na trosce, bezpieczeństwie, szacunku i bezwarunkowej, absolutnej miłości. Jednak nie jest tak zawsze…
Helena kocha ojca, jest zachwycona jego wiedzą i olbrzymią siłą. Każdy przejaw aprobaty traktuje jak najwspanialszy dar. Uczy się, co w jej domu jest akceptowane, a co nie jest tolerowane.
„Dorastając, nie miałam pojęcia, że z moją rodziną jest coś nie tak. Dzieci zwykle tego nie wiedzą, każda sytuacja jest dla nich całkowicie normalna”. Helena ufa ojcu bezgranicznie, a że nie ma kontaktu z nikim innym (prócz ojca i wycofanej matki) nie ma świadomości, jakie zło zagnieździło się na mokradłach. Po latach życia w ukryciu wychodzi poza obszar władzy ojca. „Kochałam ojca, ale także winiłam go za swoje cierpienie i za to, że muszę teraz walczyć o przystosowanie się do społeczeństwa.”
Wchodzenie Heleny w nowy świat, w nieznany ład społeczny jest niewyobrażalnie trudne, pytanie, czy w ogóle możliwe. Wzorców zakorzenionych przez lata nie da się tak łatwo wyzbyć, myślenia nie da się łatwo zmienić a uczuć, przekreślić.
Ten thriller to historia dziecka porwanej kobiety i zwyrodnialca. Historia kobiety, która próbuje rozprawić się z trudną przeszłością… Zrozumieć, zaakceptować, odrzucić elementy składające się na jej dzieciństwo i zacząć żyć… żyć „normalnie” w „normalnej rodzinie” w „normalnym ładzie społecznym”. To ...