Jutro nie mieści się w głowie. Dzienniki pandemiczne recenzja

Tymi słowami Jarek rozpoczął swój wiersz.

,,Jutro nie mieści się w głowie'' nie jest zwyczajną książką - to urywki, wspomnienia, pamiętniki czasów zarazy. Zapis tego, co działo się w naszym kraju wiosną 2020 roku. I później.

Siedem osób, siedem różnych narracji, siedem spojrzeń na problem i siedem sposobów radzenia sobie z nim. Po lekturze tej książki zaczęłam zazdrościć ludziom mieszkającym w domach z ogrodem, chociaż sama nie mam aż tak źle, bo zawsze mogę wyjść na balkon z widokiem na rozłożysty jesion.

Zamknięcie. Strach, obawa, izolacja. Zostawianie zakupów pod drzwiami, kilometrowe kolejki pod Biedronką, godziny dla seniorów i puste tramwaje. Szycie maseczek dla rodziny i dla szpitali, tournee po aptekach w poszukiwaniu żelu antybakteryjnego albo chociaż nawilżanych chusteczek. Puste półki w Rossmanie, zostało już tylko kilka sztuk zwykłego mydła z napisem ,,antybakteryjne''. Fioletowa butelka z uśmiechniętym jednorożcem na tle tęczy.
Przerobiliśmy to wszystko na własnej skórze. W sumie, to po co czytać jeszcze o tym książkę? Szczególnie teraz, kiedy szczepionka czeka na nas tuż za rogiem, a koronawirus już się przejadł, już przestał być taki straszny i nieznajomy. Oswoiliśmy się z nim. Chorzy dalej umierają, to prawda, ale jednak jakoś tak... przywykliśmy. Tylko kiedy spotyka to kogoś z naszego otoczenia czujemy wyraźny dyskomfort - wtedy zagrożenie znowu staje się realne. A wolimy je od siebie odsuwać.
Jak najdłużej. Jak najdalej.

Zaryzykuję stwierdzenie, że ,,Jutro nie mieści się w głowie'' w większości ładnie się zestarzeje. Publikacje tego typu mogą się stać (i zapewne staną się) kroniką czasów zamknięcia - pozwolą z bliska spojrzeć na to, co się wówczas działo. Pozwolą poczuć obawę, niepewność i strach, który zapanował nad nami po tym, jak ogłoszono pierwszy lockdown w kraju.
Pozwolą nam też pamiętać - o tym, że groby rodziny Jarosława są lepsze, niż groby Kowalskiego i wymagają wizyty w obstawie BOR-u na zamkniętym dla pospólstwa cmentarzu; o tym, że na nieudane wybory kopertowe poszło 70 milionów złotych i że delegalizujący aborcję wyrok Trybunału Konstytucyjnego pani Julii został przepchnięty akurat w chwili, w której rząd wydał zakaz zgromadzeń powyżej 5 osób.

,,Jutro nie mieści się w głowie'' nie jest książką, którą będziemy czytali z wypiekami na twarzy. Jest jednak pozycją, którą jako socjolog, już w tej chwili oceniam jako cenną i wartą uwagi. Jestem przekonana, że ktoś prędzej czy później wpadnie na to, żeby omawiać jej fragmenty na zajęciach ze zmiany społecznej.



* Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl