Wilczerka recenzja

Wilki to niezwykle fascynujące zwierzęta. Dostojne, majestatyczne, a jednocześnie piekielnie niebezpieczne. Żyją wedle własnych zasad i kierują się swoim instynktem. Fieodora dobrze o tym wie. Wraz z mamą mieszka w lesie razem z wilkami, z którymi praktycznie się wychowała. Potrafi docenić ich piękno, jednocześnie mając na uwadze ich dziką naturę, którą pomaga przywrócić zwierzętom wcześniej oswojonym. Niestety nie wszyscy są tak pozytywnie nastawieni na obecność tych zwierząt. Wilki w domach arystokratów są bardzo mile widziane, dopóki nie postanowią się zbuntować i nie być już dłużej potulne. Wtedy odsyła się je do lasu, gdzie Fieo wraz z mamą pomagają im odzyskać swój pierwotnny charakter.
Nie podoba się to w szczególności generałowi Rakowowi, który wysyła na ten teren wojska carskie, celem odnalezienia wilczerek. Choć starały się one jak najlepiej ukrywać, członkom armii udaje się w końcu zrealizować narzucone im zadanie. W wyniku tego dom w lesie zostaje podpalony, a dziewczynka jest zmuszona uciekać jak najdalej wraz z wilkami. Jej matce nie udaje się uciec i zostaje aresztowana przez wojsko carskie. Od tego momentu głównym celem Fieodory jest odnalezienie rodzicielki i uwolnienie jej z celi.
Mimo, że "Wilczerka" jest zakwalifikowana jako literatura dziecięca, nieco bym się nad tym zastanowiła, gdybym chciała kupić ją jakiemuś młodemu czytelnikowi. Tematyka, sposób pisania i przedstawienie bohaterów idealnie pasują do tej grupy docelowej. Osobiście raczej nie dałabym jej dziecku poniżej 9 roku życia, ze względu na obecność nieco trudniejszych motywów oraz dość brutalniejszych scen (dla dziecka). Pomijając jednak ten aspekt, książka jest naprawdę bardzo przyjemna. Wciąga praktycznie od razu, przez co można ją na spokojnie przeczytać ciągiem, bez dłuższych przerw. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, a sama Fieodora jest świetną postacią. Autorce doskonale udało się przedstawić odwagę, siłę i mocny charakter dziewczynki. Jest to bardzo dobre, biorąc pod uwagę to, że książkę raczej przeczytają dzieci, dla których tacy bohaterowie mogą stanowić dobry przykład. Przeplatają się tu motywy przyjaźni, miłości rodzinnej, walki o swoje, jednak moim ulubionym wątkiem jest relacja człowieka ze zwierzęciem, która w przypadku Fieodory i wilków jest absolutnie przepiękna.
Zdecydowanie podsunęłabym tę książkę komuś młodszemu, w szczególności jeżeli uwielbia te zwierzęta. Warto zwrócić uwagę na to, że nie będzie to książka dla każdego dziecka, natomiast jeżeli trafi do odpowiedniej grupy docelowej, może być naprawdę świetnym wyborem. Sama, jako dorosła, bardzo dobrze się na niej bawiłam, a bohaterkę i jej wspaniałe zwierzęta na pewno będę jeszcze przez jakiś czas mile wspominać.