Wielki Gatsby recenzja

Powiem Wam jakie będzie moje najlepsze wspomnienie z lektury "Wielkiego Gatsby`ego". A będzie to moment, kiedy nieświadoma tego wykrzyknęłam z oburzeniem - "CO!?" Właśnie takich chwil się nie zapomina... Właśnie to sprawi, że tę cieniutką książeczkę będę wspominać tak ciepło.

Pewnie macie sąsiadów? No chyba, że mieszkacie na kompletnym odludziu. A może ten sąsiad jest - bogaty, skrywający tajemnice, z niewyjaśnioną przeszłością? Czy zabił człowieka? Zagadki. Zagadki. Jak Nick Carraway stań się zwierzchnikiem sekretów pana Gatsby.

Mam mętlik w głowie. Zastanawiam się, zastanawiam się czy aby na pewno dobrze czytałam tę książkę. Czy wyniosłam z niej odpowiednie wartości i czy... Zastanawiam się. Wydaje mi się jakby "czegoś" brakowało. I to "coś" ma odkryć czytelnik. W tym wypadku "ja"...

Słyszeliście o tym żeby oszczędzać słowa?
Słyszeliście o tym żeby oszczędzać wyrazy?
Słyszeliście o tym żeby oszczędzać myśli?
A... słyszeliście o tym żeby...
... żeby...
brakowało liter?

I taki jest "Wielki Gatsby"
Niezdefiniowany.
I.
Nieodkryty.

Nie wiem.
Co mam mówić.
Nie wiem.
Co mam pisać.
Nie wiem.
Co mam myśleć.
Nie wiem.
Więc, zostawcie mnie w spokoju.

"I tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość."

Ciekawa jestem, czy ona go naprawdę kochała?