Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła recenzja

Autor przedstawia historie sadystycznego mordercy Petera Kürtena zwanego „Upiorem z Düsseldorfu”, pułkownika Davida Russella Williamsa z Kanadyjskich Sił Powietrznych, brytyjskich zabójców seksualnych Johna Christiego i Nevilleʼa Heatha, a także innych równie mrocznych postaci. To nie jest książka dla osób o słabych nerwach, jest jednak niezaprzeczalnie fascynująca. Ukazuje potworne zbrodnie, które można popełnić, pozostając niezauważonym. Choć ich czyny wydają się tyleż niezrozumiałe, co przerażające, psychopaci mogą być bliżej, niż się nam wydaje…
.
Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwoczarnaowca oraz za możliwość jej przeczytania. Rozmowy z psychopatami ma na celu zrozumienie motywacji, która sprawia, że seryjny morderca jest mordercą. Jednak nie było to do końca to, czego się spodziewałam. Ta książka ma dwie pozytywne cechy. Po pierwsze, obejmuje szereg zabójców o różnym, pochodzeniu i poglądach. Po drugie, najdobitniej opisuje ich zbrodnie. Jednak było kilka aspektów, które mi się nie podobały. Przede wszystkim uważałam, że okazjonalna arogancja Christophera Berry-Dee była nieco przytłaczająca. Ciągle czuje potrzebę obrażania i poniżania przestępców, o których pisze; bezcelowe marnotrawstwo słów, które tylko podważa to, co powinno być profesjonalną, obiektywną dyskusją. Kpiny z niewinnego Thomasa Evansa za jego pozorne trudności w nauce były zdecydowanie o krok za daleko. Dodatkowo zauważyłam, że ciągłe samo-reklamowanie się rozprasza. Istnieje również problem z celem tej książki. Byłoby niedbalstwem szydzenie z osoby, która uważa, że „Rozmowa z psychopatami” zawierała rozmowy z psychopatami. Jednak tak nie jest. Tytuł i opis nawiązują do wywiadów z niektórymi z najbardziej złych ludzi na świecie, jednak treść jest jedynie posypką zebranych przez autora cytatów. Prawdziwa treść to relacja z życia garstki zabójców i ich zbrodni. Nie ma żadnego naukowego badania prawdziwego działania takich pozbawionych umysłów ani żadnej hipotezy co do ich nieprawidłowości. Tak na marginesie, gramatyka i interpunkcja chyba tu poległa. Można to łatwo przeoczyć; było to po prostu nieoczekiwane dla tradycyjnie opublikowanej książki takiego znanego autora. Ogólnie rzecz biorąc, zdobyłam pewną wiedzę o makabrycznym elemencie ludzkiej natury, ale uważam, że są dostępne lepsze i bardziej naukowo zbadane książki na ten temat.