Chąśba recenzja

Zaczęło się niepozornie. Prosty chłop ze wsi, niczym nie wyróżniający się ani nazbyt piękny, ani inteligentny, chcąc-nie chcąc (a bardziej, jednak w drugą stronę) zostaję poinformowany przez starą karczmarkę Grubą Bolemirę: „zostaniesz moim mężem. I nie podlega to dyskusji”. Jak zarządziła, tak też się stało, ale zanim młodzi małżonkowie zdążyli się sobą nacieszyć karczmarka pada trupem, a wina za morderstwo spada na Strzebora – świeżo upieczonego męża. Przerażony wizją utraty głowy na skutek bliższego poznania z miejscowym katem ucieka w las, gdzie trafia na Marzannę – boginkę poszukiwana przez połowę królestwa.
W tym samym czasie, w grodzisku zostaje skradziona tarcza powierzona mieszkańcom przez Jarowita. I jeśli nie zostanie odzyskana w ciągu dwóch dni, gniew bóstwa może zetrzeć całą wieś z powierzchni ziemi.

„Chąśba” zachwyciła mnie nie tylko intrygująca fabułą, która jest połączeniem baśniowej opowieści w słowiańskim klimacie, pełnym strzyg, wąpierzy czy rusałek, ale również rewelacyjnego kryminału z zagadką detektywistyczną. Świetnie wykreowany świat przedstawia losy zwykłych, prostych mieszkańców żyjących obok brutalnych potworów kryjących się w rzekach i lasach oraz wszechpotężnych bóstw.

Jednak tym, co mnie najbardziej zaintrygowało, była forma opowieści. Przedstawiona w formie gawędy, co rusz przerywanej anegdotami nawiązującymi do wydarzeń z przeszłości, jak doszło do tego konkretnego momentu lub odsyłającymi do wydarzeń z innego miejsca i innych bohaterów. Nadało to klimat opowieści słyszanej przy ognisku, gdy ktoś opowiada jakąś historie i co rusz dopowiada o tym, co akurat przypomniało mu się w trakcie. Taka forma niezwykle przypadła mi do gustu, ponieważ wreszcie to było coś innego! Świeżego, oryginalnego, coś, z czym do tej pory jeszcze się nie spotkałam.

Książka idealnie nada się dla fanów Wiedźmina, słowiańskości oraz osób, które lubią wyszukiwać nawiązań do legend, baśni czy innych powieści. Osób chcących pobawić się w detektywa i dopatrywać między stronami „czegoś więcej”, dodatkowego ukrytego znaczenia.

Samo zakończenie niestety nieco mnie rozczarowało. Niejasne, pozostawiające wiele kwestii niewyjaśnionych i niezaspokajające mój czytelniczy głód. Lecz jednocześnie takie, że będę powracać do tej książki myślami i zastanawiać się „a co jeśli… “.