Martwa strefa recenzja

Czym tym razem zaskoczył nas wielki mistrz, jakim jest Stephen King? A może tym razem w ogóle nas nie zaskoczył? Może już nas nudzi i się powtarza? Nic z tych rzeczy!

Historia zaczyna się wręcz sielankowo. On, młody nauczyciel, poznaje ją. Ida na idealną randkę i John, bo o nim tu mowa, już wie, że ona może zostać jego żoną. John jest porządnym facetem, pełen szacunek do życia i po udanej randce, odprowadza swoją kobietę do domu, a sam zamawia taksówkę, bo musi dać im czas i przestrzeń, aby to wszystko stało się realne. Gdyby wiedział, co się wydarzy, to na pewno złamałby wszystkie swoje zasady i pozostałby w celu kontynuowania znajomości.

Następne co słyszy, to krzyki, huk, zgrzyt metalu i... Zapada ciemność. Nie, nie umarł. Wpadł w śpiączkę, która trwała prawie pięć lat i nikt nie dawał mu szansy na to, iż z tego wyjdzie. On mało, że z tego wyszedł, to jeszcze dostał dar. Chociaż, gdyby przyjrzeć się bliżej, to wcale nie otrzymał daru, tylko przekleństwo, które zajęło jego życie.
Ten mężczyzna otrzymał możliwość widzenia przeszłości i przyszłości. Pewnie niejedna osoba marzyłaby o posiadaniu przeogromnej wiedzy, jednakże pamiętajmy, iż oprócz pięknych rzeczy, możemy zobaczyć również cały brud świata. John przekonał się o tym niejednokrotnie, a ponieważ jego tajemnica wyszła na jaw, poprzez jego chęć pomocy, przeklinając swoją nadgorliwość, znosił wszystkich, którzy bardzo chcieli jego pomocy.

W momencie kiedy życie zaczęło go przerastać, uciekł do swojej rodzinnej miejscowości, aby tam zaszyć się w ciszy i odseparować od wszystkich. Nie do końca mu się to udało. Pewnego dnia dostaje paczkę, w której jest rzecz należąca do zmarłej dziewczyny, która została brutalnie zamordowana. Niestety nie ona jedna. W miejscowości, z której pochodziła, dochodzi od wielu lat do morderstw, a morderca chodzi bezkarnie i nic sobie nie robi z poszukiwań policji. Johny jedzie tam i bardzo szybko odkrywa, kim jest osoba, tyle lat chodząca po świecie bezkarnie. Czy ta wiedza uszczęśliwi miejscową ludność?

Młody mężczyzna ma jeszcze jedno zadanie. Zatrzymać szaleńca, który jest pewny siebie, uważa się za niezastąpionego, a przede wszystkim nie ma żadnych skrupułów. Staje się to jego obsesją i wie, że nie dopóki będzie żył, dopóty będzie ścigał człowieka, który może zrobić więcej złego niż dobrego

Książka o ogromnej samotności, a także przede wszystkim o ogromnej odpowiedzialności. W paru miejscach przegadana, przeciągnięta, ale czy to jest na minus? Dla mnie absolutnie nie, choć pojawiały się krytyczne opinie na ten temat. Nawet jeśli trochę jest w niej dłużyzn, to i tak zasługuje na przeczytanie, gdyż jest znakomita, a do tego pozostawia nas z wieloma przemyśleniami na temat tego, czego tak naprawdę sobie życzymy i czy rzeczywiście chcemy, aby te pragnienia się spełniły.