Testamenty recenzja

TESTAMENTY. MARGARET ATWOOD.

„Gilead powinien iść w niepamięć – zbyt wiele w nim nieprawidłowości, zbyt wiele fałszu…”

„Testamenty” czyli zeznania świadków na temat rzeczywistej sytuacji panującej w Republice Gileadu. Kobiecy sprzeciw wybrzmiewa tutaj zupełnie inaczej niż zalążki buntu, które miały miejsce w pierwszej powieści Atwood . W "Testamentach" granice są już nam znane, a reguły gry ustalone. „W czasach takich jak nasze istnieją jedynie dwa kierunki: albo w górę, albo na łeb na szyję w dół”. Każda z kobiet buntuje się – najpierw w obrębie granic wyznaczonych jej przez społeczeństwo, a potem coraz mocniej z niej wykraczając.

Patrzymy oczami z perspektywy trzech różnych kobiet. Wysoko postawionej funkcjonariuszki reżimu, nieustannie obmyślającej zemstę na wierchuszce totalitarnego państwa, koncentrującej się na tym co istotne dla jej postaci. Relacjonuje emocje towarzyszące jej w chwilach, gdy zaczynała rozumieć, jak nowy ustrój będzie traktował kobiety – ciotka Lidia.

Młodej dziewczyny, mieszkanki Gileadu, która jest przygotowywana do roli żony – Agnes Jemimy, ale się temu sprzeciwia, zaczyna rozumieć, widzieć i słyszeć rzeczy na które wcześniej nie zwracała uwagi, że „Podręczne przekazywane są jak pakunki”, zmuszane do nieprawych czynów. Synowie Jakuba spiskują przeciw sobie, na najwyższych szczeblach dochodzi do łapówek i rozmaitych usług, Żony spiskowały przeciw inny Żonom, Marty podsłuchiwały i gromadziły informacje które sprzedawały, dochodziło do tajemniczych zatruć jedzenia i wiele innych przestępstw. Składanie fałszywego świadectwa było na porządku dziennym. Pozory cnoty i czystości Gileadu zaczęły się mocno dzielić i rozpadać.

Ostatnia jest rezolutną nastolatką, która żyje w Kanadzie i Gilead zna z lekcji w szkole oraz z opowieści. Odkrywa że jej przeszłość mocna jest związana z Gileadem – Daisy. Ma misje do wykonania. Czy uda się jej podołać nie zwracając na siebie podejrzeń?

Znajdujemy dowody, że dwie młode bohaterki są córkami naszej Podręcznej, poznanej z wcześniejszej powieści. Pod koniec całej historii losy tych trzech kobiet przecinają się ze sobą. Jakie podejmują decyzje?

Obecność różnorodnych bohaterek i bunt każdej wypływa z innego źródła, ale ma jeden wspólny motyw - świadomość społecznej nierówności i bycia wykorzystywaną przez mężczyzn.

Świadomość realnie istniejącego prawa w Gilead wstrząsa czytelnikiem, ale tym razem Margaret Atwood reflektuje się na koniec nas pokrzepić. "Opowieść Podręcznej" skończyła się niejednoznacznie ponieważ nie wiemy, czy Fredę zabierają służby reżimu, czy ruch oporu, który zapewni jej bezpieczeństwo. Kończąc opowieść o Gilead, pisarka pokazuje że nie ma terroru, którego nie da się obalić. Pokazuje, że delikatna Agnes, uformowana i wychowana przez reżim, jest zdolna do buntu oraz walki ponad swoje siły. Napędza ją nie tylko gniew i pragnienie przetrwania lecz miłość do odnalezionej siostry. Powieść „Testamenty” nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia, nie było wielkich refleksji jak w poprzedniej części, ale dowiedziałam się więcej o Gilead i ile kobiety potrafią znosić, aby obalić panujący reżim, jak trzeba walczyć o lepsze jutro.