Ognista sukienka recenzja

Wiecie jak to jest być okładkową sroką? Nie? To ja Wam powiem! Przeglądam księgarnie albo strony z asortymentem wydawnictw i nagle się okazuje, że w oko wpada mi okładka, przy której moje serce nabiera tempa, a w głowie pojawia się myśl: „muszę to mieć! To moje must have!”. I tak właśnie to wygląda. Chyba każdy z nas raz w życiu miał taką książkę, która za nim „chodziła”, dopóki jej sobie nie kupił.

Tym razem prócz okładki podziałały też pierwsze zdania opisu. Babeczka cyniczna i taka harda charakterem? Na pewno ją polubię! Szczegónie jak dorzuci kilka ripost, które do najmilszych nie będą należały! Debiut Patty bardzo przyjemnie mnie zaskoczył, więc wierzcie mi, że na pewno będę wracać do tej książki wiele razy, ale do sedna. Jak to mówią historia się powtarza, więc można by rzec, że kolejny raz mam książkę z rodzaju „Kopciuszka”, wiecie jeden wieczór, jeden bal i pach! Miłość gotowa! Ale ale! Nie ma mowy, że to słitaśny, jednorożcowy romans, co to to nie! To porządna dawka humoru i świetna historia, jakich dzisiaj można szukać niczym igły w stogu siana. Amanda to kobieta petarda! Tak, właśnie! Dzięki przyjaciółce trafia jako obsługa kelnerska na pewien bal. Tam właśnie poznaje bogatego Blake’a, który proponuje jej układ za porządne pieniądze. Proponuje, by dziewczyna była jego towarzyszką na imprezie, na której chce dopiec swojej matce. Znacie takie klimaty? Wiecie co wychodzi najczęściej z takich historii? „Ognista sukienka” jest po prostu bombową lekturą, w której sidła wpadłam z miejsca. Nie było mowy, by nie polubić bohaterów, a język autorki tylko utwierdza nas w tym, że takie książki zostają z nami na długo.

Ogromnie mi się podoba, że pani Goodman, nie zrobiła z Amandy słodkiej dziuni. Uwielbiam kiedy kobieta potrafi pokazać pazur i to, że wcale nie jest słabą płcią, jakoś tak sama się z nią nie utożsamiam (mimo, że też jestem niezłe ziółko), ale po prostu lubię kiedy kobieta jest konkretna. Jak to mówią kto się lubi ten się czubi, ale właśnie tak wygląda pozytywna droga do sukcesu i oczywiście uczucia, które jak wiadomo, musi wybuchnąć niczym laski trotylu. Autorka również ujęła mnie tym, że tak ot po prostu dała nam znać poprzez swoją powieść, że warto ze sobą rozmawiać, że powinno i trzeba dbać o relacje rodzinne, bo w końcu jakby nie patrząc mamy ją jedną (no, może dwie po ślubie =P ).

Tak czy siak, ja mówię ogromne „TAK” dla tej książki! Ogromne „CZYTAJCIE”, bo ta lektura zupełnie napełni Wam doskonałym nastrojem! ♥