Wichrowe Wzgórza (ekskluzywna edycja limitowana) recenzja

" Wichrowe wzgórza" to moje kolejne spotkanie z literaturą klasyczną. Od czasu do czasu lubię sięgnąć po książkę z innej półki i zaznajomić się z tym, co jest ponadczasowe.

Historia opisana w książce wciągnęła mnie na dobrych kilka godzin. Akcja powieści rozgrywa się na przełomie XVIII i XIX wieku. Ma charakter gawędy. Służąca opowiada Panu Lockwoodowi, najemcy Drozdowego Gniazda, o zawiłych losach dwóch rodzin-Lintonów i Earnshawów, przenosząc nas na mroczne wrzosowiska Yorkshire.

Pani Brontë opisuje, do czego może doprowadzić zakazana miłość, córki właściciela Wichrowych Wzgórz i znajdy Heathcliffa. Miłość, która mogła doprowadzić do czegoś pięknego i wzniosłego, a skończyła się cierpieniem, oraz zgryzotą. Nie znajdziecie tu scen zakazanego romansu, a tylko tęsknotę i łamiące serce uczucie. Historia chorej, tragicznej i szaleńczej miłości. Kochankowie ranią się nawzajem, a nienawiść wypływająca z niespełnionej miłości jest przekazana na kolejne pokolenie.

Książka ma niezwykły klimat, wprowadzając nas w centrum wydarzeń, o których opowiada służąca. Miałam wrażenie, że sama siedzę przy kominku w Drozdowym Gnieździe i słucham historii z jej ust.

Pani Emily Brontë wykreowała postaci dramatu, które są niezwykle charakterystyczne. Trudno powiedzieć abym któregoś z bohaterów polubiła. Z całą pewnością każda z postaci mnie zaintrygowała i nie pozostawiła obojętną na jej poczynania. Mamy tu cały wachlarz ludzkich charakterów. Jedni są po prostu głupie inni żądni zemsty, a służba zastraszona. Aż trudno uwierzyć, że autorka żyjąca w dziewiętnastym wieku napisała i wydała drukiem tak mocną historię pokazując prawdę współczesnego pokolenia.

Kolejnym plusem jest genialne tłumaczenie tej powieści, dzięki któremu nie łamiemy sobie głowy językowymi zawiłościami i możemy z łatwością przenieść do Yorkshire, gdzie rozgrywa się akcja. Zawsze, kiedy sięgam po klasykę mam obawy czy uda mi się cofnąć w czasie i odpowiednio odebrać zapis sprzed lat. Mam wrażenie, że tym razem była to udana podróż.

Uważam, że warto było na chwilę odłożyć literaturę współczesną i sięgnąć do kanonu literatury angielskiej. Tych, którzy jeszcze nie czytali zachęcam do przeczytania.