Obsesje recenzja

Okładka oraz tytuł to połączenie idealne, choć po zapoznaniu się z opisem mój zapał został nieco ostudzony. Spodziewałam się tutaj zawiłych wątków psychologicznych, tajemnic, zwrotów akcji, a dostałam opasłe tomisko, na objętość którego w dużej mierze składają się niewiele wnoszące do życia postaci i czytelnika opisy. Te z czasem zaczęły irytować nawet mnie, a raz jeszcze przypomnę, że dużo bardziej od części dialogowej wolę właśnie narrację. Natłok postaci i pomysłów sprawiły, że lektura bardzo się dłużyła, końca afer i dramatów nie było widać, a niektóre sceny mogłyby zostać zwyczajnie pominięte i wszystkim wyszłoby to na dobre.

Miałam spory problem, ponieważ zżycie się z bohaterami było tutaj praktycznie niemożliwe. Nick to przystojny milioner, których na rynku książkowym jest w ostatnim czasie pełno. Zazdrosny, zaborczy, uwielbia mieć kontrolę nad wszystkim i wszystkimi - włącznie ze swoją kobietą. Osobiście motyw zaborczego, bogatego dupka zaczyna mnie już trochę męczyć, szczególnie jeżeli nie kryje się za tym żadna autentycznie przedstawiona historia. O ile jednak on był znośny, o tyle główna bohaterka prawdopodobnie trafia na moją czarną listę. Andrea to rozchwiana emocjonalnie dorosła kobieta o mentalności nastolatki. Choć autorka próbuje przekonać nas, że ta ciężko pracuje, zajmuje się córką i jest mocno związana z rodziną, to ostatecznie daje się poznać jako podrzucająca dziecko babci i przyjaciółce dziwaczka, która nie do końca wie, czego właściwie chce od życia. To jednak nie jest mój największy zarzut. Ten kieruję bezpośrednio do autorki, bo dawno nic nie przeszkadzało mi w tekście tak, jak nachalne wręcz pokazywanie, że wartość kobiety, jej szczęście, pozycja w społeczeństwie i bycie postrzeganą przez otoczenie są tak mocno zależne od tego, CZY MA W SWOIM ŻYCIU FACETA.

Fabuła przypomina współczesną, trochę bardziej pikantną wersję bajki o Kopciuszku, co również nie jest niczym oryginalnym, jeżeli przypomnimy sobie chociażby historię Christiana i Any z ,,50 twarzy Greya''. Zabójczo przystojny milioner, niewyróżniająca się niczym szara myszka, która jakimś cudem robi na nim oszałamiające wrażenie, zawsze gotowa do pomocy przyjaciółka, nieszczęśliwie zakochany przyjaciel i wiele innych podobieństw, które można by tak wymieniać i wymieniać.

Chciałabym napisać, że tekst czytało się szybko i przyjemnie, ale tym razem była to droga przez mękę. Dużo nieudanych żartów, niepotrzebnych przemyśleń, porównań, których chyba nawet nie próbuję zrozumieć, a na koniec crème de la crème - opisy stosunku, gdzie padają sformułowania pokroju ,,(...)wbić swój język w moją wisienkę''.

Książka jest po prostu średnia i nie do końca wiem, jakim cudem przez nią przebrnęłam.