Bagno recenzja

Powiedzieć, że Dan Lambert ma w życiu pecha, to nic nie powiedzieć. Dan młodość, zdrowie i rodzinę poświęcił krajowi na wojnie w Wietnamie, teraz chory na białaczkę, ledwie wiąże koniec z końcem najmując się do pracy jako cieśla u każdego, kto chce go zatrudnić. Jego jedynym majątkiem i narzędziem pracy jest samochód w kredycie, którego nie daje rady terminowo spłacać*. Wydaje się, że nie może być gorzej i wtedy otrzymuje list z banku.

"Bagno" to prosta i zarazem niezwykła historia. Jest jak koszmarny sen lub mroczna baśń, gdzie wszystko co spotyka Lamberta i innych bohaterów, jest wręcz nierealne - dość wspomnieć o dziwacznym duecie łowców głów, którzy wyruszają za Lambertem w pogoń - próżno szukać takich dwóch w literaturze. W dużej mierze to właśnie bohaterowie, z których każdy ugrzązł we własnym życiowym bagnie, są chyba największą siłą tej powieści: nawet negatywne postacie potrafią wzbudzić sympatię i współczucie czytelnika, są wielowymiarowi i interesujący, a ich wybory życiowe świetnie umotywowane.

Również miejsce akcji jest wielką siłą tej opowieści. Dusznej i gorąca Luizjana i Bayou – bagienna kraina u wybrzeży Zatoki Meksykańskiej, która zdaje się przystanią dla życiowych wyrzutków i aligatorów, dodają książce niepowtarzalnego, ciężkiego klimatu.

„Bagno” to proza prosta i solidna niczym dębowa kościelna ławka, próżno tu szukać elementów magicznych czy jakiegoś poetyckiego języka, nawet wietnamskie retrospekcje Dana Lamberta to po prostu kawałek porządnej wojennej prozy. Jednocześnie ciężko jest zakwalifikować tą książkę do jednego konkretnego gatunku. Wydaje mi się, że "Bagno" to przede wszystkim powieść drogi, ale równie dobrze można o nim myśleć jako o thrillerze lub powieści sensacyjnej.

Nadużywam słów, takich jak „niezwykły”, „koszmarne”, czy „mroczny” i tutaj słowo wyjaśnienia: książka absolutnie nie jest dołująca - Robert Mc Cammon to nie Cormac McCarthy, nie chcę spoilować, w każdym razie jest w tej książce moc empatii, ciepła i nadziei, więc jeśli macie ochotę przeczytać coś nietypowego śmiało, zanurzcie się "Bagnie".



*swoją drogą w głowie się nie mieści, ile można było kupić za pięć dolców w latach 90'