Filthy Rich Vampire recenzja

Dziś przychodzę do Was z zapowiadaną wcześniej recenzją ” Filthy Rich Vampire” Genewy Lee.

Jeżeli czytaliście serię Zmierz lub Pamiętnki wampirów, to „Filthy Rich Vampire” jest idealnie dla Was.

W książce ma miejsce zderzenie, jak to w tego typu książkach bywa, dwóch światów: ludzi i wampirów. Niczego nieświadoma Thea, która marzy o światowej karierze muzycznej, występuje ze swoim zespołem na zamkniętej imprezie pełnej nieludzko idealnych osób. Tam poznaje Juliana – bogatego wampira. Od tej chwili ich losy się splatają.

Thea nie może przestać myśleć o Julianie, czuje, że się w nim zakochuje, ale czy on odwzajemnia to zauroczenie ? Początkowo myśli, że to tylko rządza krwi, pragnienie zaspokojenia tego fizycznego i „krwistego”. Chce przeciwstawić się swojej matce, ale czy da radę ? Czy zwykłe zauroczenie i rządza krwi może przeistoczyć się w miłość ?

„- Cały świat. Mogę zaoferować ci cały świat. - Opakowany jak prezent? - Jeśli zechcesz.”

Ona śmiertelnie ludzka, pełna pasji i miłości do muzyki, delikatna i krucha, on bezwzględny, piękny i bogaty. Czy ich światy mają prawo się połączyć ?

Koniecznie musicie przeczytać ” Filthy Rich Vampire” by się tego dowiedzieć.

Moje odczucia ? Byłam bardzo ciekawa tej książki, okładka do mnie wręcz śpiewała, przyciągała mnie do siebie. Po pierwszych stronach byłam mega zauroczona i chciałam więcej i więcej czytać. Jednak w pewnym momencie uświadomiłam sobie, że jest to po części erotyk – wydawnictwo jednak zobowiązuje (Wydawnictwo Niegrzeczne Książki). Mimo, że było dla mnie tu za dużo wątku erotycznego książkę pochłonęłam bardzo szybko i nie żałuję, że ją przeczytałam.

Drugim plusem tej książki jest to, że jest to mój ulubiony gatunek – fantastyka, a dokładniej połączenie fantastyki z rzeczywistością, bo przecież historia dzieje się w San Francisco.

Są plusy więc musi być i minus. Jest tylko jeden: główna bohaterka jest moim zdaniem troszkę głupiutka, mimo, że wie, że nie powinna to lgnie do Juliana i pcha się w niebezpieczeństwa. Jednak często gdy czytam książki albo słucham audiobooków, gdzie irytują mnie głowni bohaterzy, to całokształt książki bardzo mi się podoba. Tak miałam ze Szklanym Tronem gdzie miałam ochotę udusić Aelin, tak było z Rodziną Monet – Hailie tak głupiutka, że szkoda mówić, ale książki były piękne, a Aelin pokochałam. W przypadku Hailie miłości nie ma, ale Thea daje kredyt zaufania i zobaczymy jak ta „miłość” się potoczy.

Muszę nawet przyznać, że jestem ciekawa dalszego ciągi historii i czekam już na drugi tom, którego premiera ma miejsce już w lipcu.