Wada recenzja

Namiot, mnóstwo krwi i czerwona, damska bielizna - tylko tyle zostało na miejscu przypuszczalnej zbrodni. Brak ciała, narzędzia i sprawcy stanowi dla śledczych nie lada przeszkodę, czy uda się im ją pokonać i dojść prawdy?

Śledztwo w sprawie wydarzeń na plaży płatnej utknęło w martwym punkcie, jednak dla walczącego niestrudzenie z przeciwnościami losu - Bernarda Grossa nie stanowi to problemu. Uparcie poszukuje on odpowiedzi na pytanie, co się wydarzyło i kto wskutek tych wydarzeń ucierpiał. Życzliwie w tych działaniach wspiera go nowy nabytek wydziału kryminalnego - Janusz Stefański oraz dobrze nam już znana, kobieta wyzwolona - Monika Skalska.

Książki pana Małeckiego są jedynymi z bardzo nielicznych, przy których łapię siebie samą na mozolnym "łączeniu wątków" niczym Jacek Balcerzak, bo podobnie jak kabaretowa postać, podczas tego procesu moja twarz przybiera wyraz nieskalanej myślą, a finalny skutek znalezienia powiązań między bohaterami kończy się defacto fiaskiem. W tej książce nic nie jest przewidywalne i oczywiste. Pożeraczom kryminałów w wytypowaniu sprawcy życzę powodzenia, bo z pewnością się im ono przyda.

Klimat, jaki udało się autorowi stworzyć w tej pozycji jest w zasadzie nie do podrobienia. Unikalni bohaterowie, skomplikowana, ale nie przekombinowana fabuła i zakończenie, które idealnie scala przeszłość z teraźniejszością. Choć melancholia i marazm może udzielić się czytelnikowi to warto zaryzykować i skusić się na lekturę.

Autor po raz kolejny dowiódł, że napisanie znakomitego kryminału jest możliwe i to bez przesadnego rozlewu krwi, bestialskiego brutalizmu i podwórkowej łaciny napastującej czytelnika na każdej stronie. Chciałabym móc znaleźć wadę tej książki, ale poza tytułem, widocznym na okładce nie doszukałam się żadnej. Zazwyczaj przy książkach cieszących się dużą popularnością lubię wtrącić trochę krytycyzmu chociażby po to, żeby nie było zbyt idealnie i za słodko, ale w wypadku tej pozycji uczynić tego nie mogę. W wielkim skrócie - wadą "wady" jest brak wad.