W szponach recenzja

Ta historia jest mocna i wstrząsająca.
Od pierwszych akapitów chwyta czytelnika w swoje szpony i trzyma go zażarcie nawet po zakończeniu.
Wiedziałam, że autorka potrafi uderzyć skutecznie, ale nie spodziewałam się takiego ciosu.
Każdy z nas jest mieszanką dobra i zła, to jak rozkładają się proporcje zależy od wielu czynników, głównie tych zewnętrznych. Doświadczenia i wydarzenia wpisane w nasze życie sprawiają, że podejmujemy takie, a nie inne decyzje. Czasem te decyzje mają opłakane konsekwencje i dotykają innych, często naszych bliskich.
Akcja powieści dzieje się dwutorowo.
Julia w wyniku brutalnego ataku traci męża. Wraz z sześcioletnim synkiem Beniaminem przenosi się do domu na przedmieściach należącego do rodziny jej męża. Chłopiec ciężko radzi sobie z sytuacją. Wokół Julii zaczynają się dziać dziwne rzeczy, a wszystko wskazuje na to, że to sprawka chłopca. Benio twierdzi, że to jego nowy przyjaciel jest odpowiedzialny za wszystkie niepokojące zdarzenia.
Czytelnik powoli odkrywa powiązania z tym, co dzieje się wokół Julii z tym, co wydarzyło się dwadzieścia trzy lata wcześniej.
Punktem zapalnym jest brutalny gwałt na nastolatce. Bezradność, a wkrótce żądza odwetu zrozpaczonego ojca prowadzi do tragicznych w konsekwencji zdarzeń.
Jedno wydarzenie pociąga za sobą kolejne i nie ma odwrotu.
Jeśli wpadniesz w szpony szaleństwa, gniewu, nienawiści i zemsty, stajesz się ślepy na wszystko, co cię otacza.
"W szponach" kluczymy między tym, co teraz, a tym, co wtedy, a puzzle powoli wskakują na swoje miejsca, i nie ma siły musi dopełnić się to, co rozpoczęło ten taniec makabry. Zło rozlewa się na wszystkie strony, brudząc nieusuwalną posoką.
Po drodze jest tylko ból, łzy, śmierć i stracone marzenia.
Czy na tych zgliszczach można jeszcze zbudować coś dobrego?
Jak można żyć, kiedy popełniło się coś naprawdę złego i niewybaczalnego?
Wyobrażam sobie, że gdybym stanęła po drugiej stronie lustra i spojrzała na twarze bohaterów wykrzywiłyby się w nienaturalny, groteskowy i ohydny sposób, jak w koszmarze, z którego trudno się przebudzić.
Ta historia trzymała mnie w napięciu, niektóre sceny są bardzo wstrząsające.
Jest tu jeden bohater, którego wyjątkowo żałuję, bo kiedy rodzi się w nim nadzieja na lepsze jutro, w ułamku sekundy traci wszystko. Nienawiść i zawód już go nie opuszczą.
Uważny czytelnik złoży wszystko w całość i znajdzie odpowiedzi, które nie są podane wprost.
Tą historią Izabela Janiszewska jeszcze bardziej umocniła swoją już silną pozycję wśród najlepszych autorów tego gatunku.
Bardzo dobra lektura, polecam wszystkim miłośnikom mocnych thrillerów.👍.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl 💞