Mity nordyckie recenzja

„Mity nordyckie” Mateusza K. Sawczyna to książka, która odpowiada na rosnące zainteresowanie mitologią północnej Europy. Przyznam, że i ja chciałam usystematyzować wiedzę o nordyckich bogach i bohaterach, dlatego sięgnęłam po tę książkę z dużym zainteresowaniem. Myślę, że pozytywne odczucia związane z lekturą zostały lekko przytłumione przez pośpiech, jaki narzuciłam sobie podczas czytania.

Być może jednak książka została napisana nierówno. Przez jej niektóre rozdziały przebiegłam szybko i nieuważnie, a w związku z tym niewiele zapamiętałam. Inne z kolei przyciągnęły moją uwagę, dlatego śledziłam losy bohaterów z wielkim zainteresowaniem, zgrozą lub rozbawieniem. Bo bogowie nordyccy okazali się równie ludzcy, jak ci znani z bardziej klasycznych mitologii: greckiej czy rzymskiej. Wielokrotnie pozwalali sobie na złość, zawiść, mściwość i małostkowość. Podstęp i brak lojalności również często pojawiały się w ich działaniach. Niemniej również litość i miłość bywały podstawą ich decyzji.

Bardzo wiele motywów mitologii nordyckiej jest podobnych do tych, które znamy z mitologii greckiej. Sporym utrudnieniem w poznawaniu świata wierzeń nordyckich są różne imiona, jakimi nazywano tych samych bogów.

Jeśli chodzi o książkę „Mity nordyckie”, to zwraca uwagę przepiękna szata graficzna oraz jakość wydania. Ilustracje kojarzą się z rytami wykonanymi w metalu, przez co świetnie oddają surowość świata nordyckiego. Tym samym doskonale współgrają z treścią. Drugą istotną cechą, obok której nie da się przejść obojętnie, jest stylizacja językowa, w której można dostrzec wzorce biblijne i odrobinę patosu. To również świetnie pasuje do prezentowanych treści, a jednocześnie wcale nie utrudnia ich odbioru.

Jeśli zatem chcielibyście usystematyzować swoją wiedzę o nordyckich bóstwach i trochę lepiej poznać ich naturę, „Mity nordyckie” Mateusza K. Sawczyna będą całkiem dobrym wyborem. Oprócz samych opowieści książka zawiera również mapę mitycznych krain oraz drzewo genealogiczne bogów. Warto jednak dawkować sobie tę książkę po troszku, żeby nie utonąć w morzu obcych nazw i pędzących wydarzeń.