W rytmie nienawiści recenzja

‘W Rytmie Nienawiści’ to książka z gatunku romansów z wątkiem muzycznym. Nie miałam jeszcze okazji czytać historii z takim motywem, dlatego też byłam jej bardzo ciekawa, choć nie jestem pewna, czy dobrze zrobiłam wybierając tę książkę na mój pierwszy raz.

Nie tylko było to moje pierwsze spotkanie z wątkiem muzycznym, ale też i z piórem autorki. Sam styl pisania mogę określić jako lekki, całkiem przyjemny oraz prosty, przez co czytało mi się szybko i przyjemnie. Za atut tej pozycji na pewno uznaję to, że autorka pokazuje zarówno blaski jak i cienie życia w świetle jupiterów. Co prawda już podkreślałam, że z takim motywem nie miałam styczności, ale czytając historię miałam wrażenie, że wątek muzyczny jest tu tylko dodatkiem do całości i to pobieżnie przedstawionym. Niby mamy trasę koncertową, specyficzne wymagania managerów czy problemy z fanami, lecz było to wszystko bardzo zdawkowo przedstawiane. Autorka przytacza suche fakty bez zagłębiania się w szczegóły życia muzyków, czego mi bardzo zabrakło.

Pierwszy raz mam problem z głównymi postaciami i to obiema. Zdarza się, że w książkach do gustu nie przypada mi jeden bohater czy jakieś jego cechy, ale pierwszy raz mam do czynienia z sytuacją, w której wszyscy główni bohaterowie są po prostu irytujący. Przedstawieni zostali jako bardzo niepewni siebie, niewiedzący do końca czego chcą. Najgorzej wspominam postać Mali, gdyż jej zachowanie przypominało mi postępowanie wiecznie nadąsanej księżniczki, która niby chce coś osiągnąć, ale nic je nie pasuje. Jej wizerunku nie poprawia nawet fakt, iż z każdym rozdziałem widać w niej zmianę, niewielką, ale zawsze coś. Żeby nie było, że widzę same negatyw, plusem dla mnie i to ogromnym były potyczki słowne między bohaterami. Ta część bardzo dobrze autorce wyszła. Czego już nie mogę powiedzieć o ukazanym pożądaniu między postaciami, gdyż go po prostu nie było. Czytając tekst nie byłam w stanie wyczuć ani grama chemii między bohaterami co, nie będę ukrywać, zdziwiło mnie, gdyż jednak jest to romans z odważnymi scenami. Pierwszy raz miałam też do czynienia z sytuacją, w której nic, podkreślę nic, co się wydarzyło w książce mnie nie zaskoczyło. Po pierwszym rozdziale przewidziałam jak potoczą się losy bohaterów, co jest dla mnie smutne, gdyż lubię, chociaż minimalne zaskoczenie czy uczucie niepewności, zwłaszcza gdy sięgam po jakąś tematykę pierwszy raz. Chyba nie dobrze, jeśli laik tematyczny jest w stanie już na początku wszystko przewidzieć. Co o tym sądzicie?

Podsumowując, w moich oczach jest to naprawdę fajny materiał na książkę, lecz nie do końca wykorzystany. Nie sprawi to, że zrażę się do tematyki czy do twórczości autorki, co to to nie. Na pewno dam szansę Pani Agacie i sięgnę po jeszcze jakąś jej książkę, a Was zachęcam do przeczytania ‘W Rytmie Nienawiści’ i wyrobienia sobie własnej opinii oraz podzielenia się z nią w komentarzu. W końcu ważne jest to, aby samemu sprawdzić, czy coś się spodoba czyż nie?

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Muza.