Kruchy lód recenzja

To moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Krzysztofa Bochusa. Słyszałem wiele pochlebnych słów od "swoich" czytelników, więc z ogromnym zainteresowaniem przystąpiłem do lektury Kruchego lodu. Autor na rynku wydawniczym debiutował książką Czarny manuskrypt. Był to rok 2017. Do tego czasu wydał kilkanaście książek, które cieszą się ogromną popularnością wśród czytelników. Krzysztof Bochus jest dziennikarzem, publicystą i wykładowcą akademickim. Dużo pisze, ale też jest współwłaścicielem spółki deweloperskiej, dyrektorem marketingu w korporacjach biznesowych. Jest pasjonatem historii, sztuki, uwielbia swoje rodzinne strony, stąd zainteresowanie Pomorzem.

Kruchy lód zachwyca już samą okładką. Czy ten wąż nie jest intrygujący? A może żmija? Nie jestem znawcą, ale już ta rzucająca się w oczy, zielona okładka powoduje, że chciałem zagłębić się w fabułę powieści. Okazuje się, że niniejsza książka to drugi tom z Markiem Smugą w rolach głównych. Nie przeszkadzało mi to zupełnie, że nie znam pierwszej części (do niej na pewno wrócę). Przejdźmy zatem do głównego bohatera cyklu. Kim jest Marek Smuga? To człowiek po przejściach, były oficer policji z dochodzeniówki, który musiał zrezygnować z pracy w wyniku nieznanych (dla mnie) okoliczności. Obecnie jest prywatnym detektywem. Osobą, która próbuje "leczyć" swoją duszę. Farmakologicznie i... na łonie natury. Bieszczady wydają się dla Marka miejscem, gdzie odnajdzie spokój wewnętrzny, gdzie najlepiej będzie zatracić się w samotności.

Partnerka Marka, Agnieszka otrzymuje niespodziewanie maila od zaginionej siostry, Karoliny. Treść tego maila jest bardzo jednoznaczna. Dziewczyna szuka pomocy, ale nie daje żądnych wskazówek, gdzie jest i gdzie jej szukać. Od momentu zaginięcia minęło przecież pięć długich lat cierpień rodziny, poszukiwań, niezadowalających działań policji. Nie może być inaczej. Agnieszka prosi o pomoc swojego ukochanego.

Wracamy więc do momentu, gdy w 2018 roku na warszawskiej Pradze, na Dworcu Wschodnim, Karolina była widziana. Co mogło się stać, czego nie zauważyła policja? Akcja powieści to swoisty rollercoaster emocji, zwrotów akcji, mylnych tropów i... tych właściwych. Wszystko wskazuje, że zaginiona być może przebywać w Berlinie, a może zupełnie na innym kontynencie.

Wybierzcie się z Markiem i Agnieszką w niebezpieczną podróż, która zaprowadzi bohaterów aż do Afryki. I nie będą to wakacje all inclusive. Na to nie możecie zupełnie liczyć. Czy zakończenie przypadnie Wam do gustu?

Recenzja książki powstała dzięki Skarpie Warszawskiej. Serdecznie dziękuję za egzemplarz.