Żelazny Płomień recenzja

To, jak macie już imie dla swojego smoka? Chciałabym napisać tak wiele, ale wszystko wydaje mi się nijakie i spłaszczone, względem jakie tego jest w rzeczywistości. No bo, co bym nie napisała, nie odda to w pełni moich uczuć.

Powrót do Basgiathu nie jest łatwy, to co stało się w Resson, musi tam pozostać. Od teraz głównym zadaniem to strzec prawdy i tajemnic. Vailet i Tairn czekają ciężkie czasy, mnóstwo zagrożeń, koszmarów i niedopowiedzeń.

Xaiden zawiódł jej zaufanie, przez co szukają na nowo sposobu na nie. Andarna się zmienia, ale jej zmiany muszą pozostać ukryte. Świat staje na skraju upadku i nikt nie wie jak go uratować. Śmierć czai się na każdym rogu, a dawni wrogowie powracają.

Vailet traci wiarę w siebie, jednak jej upór pozostaje, nadal nie może pogodzić się ze stratą Liama, a ukrywanie prawdy przed przyjaciółmi, doprowadza ja na skraj załamania.

Ta części jest trochę chaotyczna, przeskakujemy z miejsca w miejsce, następują kolejne trudności, a brak komunikacji między Xadenem a VI, czasem irytuje.

Jedno trzeba przyznać, chciałabym, żeby każdy mężczyzna tak starał się o kobietę.

Jest tu też mnóstwo momentów, w których poczucie humoru autorki, sprawiało, że napięcie opadało. Irytowała mnie VI, gdy w pewnych momentach była zbyt uparta, nadal jednak uważam, że jej bystrość umysłu i kąśliwy język to jej główne zalety, wiadomo też, że moimi ulubionymi bohaterami są smoki. Ile ja bym dała móc przeczytać, choć kilka rozdziałów z ich perspektywy.

Jednak najbardziej rozbrajającą postacią tego tomu jest ... Ridck. Nikt tak jak ona nie doprowadzał mnie do głośnego śmiechu.

Czy mi się podobała? Oczywiście

Czy przeczytam ja jeszcze raz? Jak najbardziej

Zakończenie było, jak dla mnie nie tym, czego bym chciała, czuje ukłucie żalu do autorki, że tak postąpiła, kolejny raz zostawia mnie z większą ilością pytań niż odpowiedzi.

Ta seria ma swoich fanów i przeciwników, ja zdecydowanie jestem Mega fanem.

Kocham ten świat, choć wiem o nim niewiele bohaterów, którzy czasem są przewidywalni, ale ja nigdy nie skupiam się na szczegółach, dla mnie liczą się emocje, a ta książka sprawia, że śmieje się i płacze.
Mam mnóstwo teorii co może stać się dalej, dlatego z pewnością sięgnę po kolejny tom. Czy ja już wspomniałam, że kocham smoki, no może prócz jednego.

A i nadal nie cierpię Daina, choć teraz już ciut mniej niż poprzednio.

Są tu jednak takie postacie, które wrzuciłabym do wora a wór do jeziora.

A wy planujecie czytać tę serię?