W nawiedzonym zamczysku recenzja

Z wielkim entuzjazem czekałam na chwilę, w której będę mogła zacząć czytać „W Nawiedzonym Zamczysku” Jana Łady. Opis i porównanie do „Ogniem i Mieczem” było tak bardzo zachęcające, że nie mogłam się doczekać lektury.
„W Nawiedzonym Zamczysku” spodoba się nie tylko czytelnikom Sienkiewicza.

Przygodówka, szybka akcja umieszczona w XVII wieku to coś naprawdę już na samym początku jest ciekawe. Zaś autor, Jan Łada świetnie buduje fabułę i bohaterów. Cały klimat powieści jest fascynujący. Przez barwne opisy czułam, że przebywam między naszymi rycerzami jak i dzikimi Kozakami.
Nawiązania do dawnych wierzeń, postać Motry. Która na początku budziła moją niechęć, w końcu polubiłam ją. Okazała się świetnym spoiwem dla wątku rotmistrza Miśniakowskiego i Turobojskiego.
Jednak uczucie rotmistrza do Hani, ten wątek został mało dopracowany. Jedna długa, rozbudowana scena wystarczyłaby bym uwierzyła w miłość między tymi dwojga. Ponieważ nie ukrywam, że spodziewałam się relacji podobnej do Heleny i Skrzetuskiego z "Ogniem i Mieczem". Nawet muszę niestety przyznać, że sama postać Hani trochę jest tłem dla całej dramaturgii między rodami.
Zaś Szczepan Turobojski, od początku miałam wrażenie, że ta postać jest dosyć mocno przerysowana. Przez to nie był specjalnie ciekawy. Po prostu zwykły, prymitywny tyran bez żadnej większej ikry i tak naprawdę charakteru. To uczucie towarzyszyło mi do końca lektury.
Jego towarzych, Kozak Jurko był bardziej barwniejszy. Mimo, że można zaliczyć go do postaci epizodycznych.

Narracja i pióro pisarza jest naprawdę na wysokim poziomie. Dynamiczna akcja, żadnych niepotrzebnych opiów, bohaterów. Wszystko jest rewelacyjnie stworzone.

Jednakże mimo tych małych minusów książka jest rewelacyjna. Żałuje, że nie ma zbyt dużo takich pozycji do czytania. Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać „W Nawiedzonym Zamczysku”. Czyta się szybko i sądzę, iż wrócę jeszcze do tej książki. Polecam serdecznie, bo warto zapoznać się z tym tytułem.