Muzeum luster recenzja

Czy istnieje książka, która zachwyci miłośnika "Kodu da Vinci"? Odpowiedź brzmi TAK. Jest to "Muzeum luster".
Muzea zawsze kojarzyły mi się z tajemnicami, to miejsca wręcz nimi przesycone. Luis Montero Manglano zabiera czytelnika w podróż do jednej z najbardziej znanych świątyń sztuki, do Prado.

Obraz jest odbiciem rzeczywistości, to iście platońskie stwierdzenie idealnie pasuje do zaprezentowanej w książce historii. Czy jednak dzieło sztuki jest odbiciem idealnym? Czy można je jeszcze udoskonalić? I na te pytania odpowiedź również jest twierdząca. Podczas Międzynarodowego Konkursu Kopistycznego w Muzeum Prado dochodzi do serii brutalnych zabójstw. Zastanowić się należy dlaczego akurat wtedy. Otóż kopia, w założeniu, jest lustrzanym odbiciem oryginału, jego powieleniem. Zadaniem kopisty jest odtworzenie pierwowzoru tak, aby ludzkie oko nie mogło wychwycić różnicy. Co się jednak stanie, jeśli znajdzie się kopista pragnący udoskonalić nie tylko własną pracę, ale również oryginał? Te pytanie pozostawiam bez odpowiedzi, albowiem znajduje się ona w powieści.

Czym ta pozycja zachwyca? Jest ona zdecydowanie czymś, co skradnie serca miłośników sztuki, pinakotek, czy choćby muzeów samych w sobie. Jest przepełniona obrazami i ich interpretacjami, a przede wszystkim symboliką. Te opisy nie nudzą, wręcz przeciwnie, czytelnik pragnie więcej i więcej. Więcej teorii, więcej tajemnic, więcej SYMBOLIKI. Najwspanialsze jest to, iż wszystkie fragmenty właśnie z nią związane nie są przez autora zmyślone, są czystymi faktami, kunsztownie wplecionymi w historię, stanowiącymi jej centralny punkt. Jak można przeczytać w posłowiu: jest to książka dziwna. Jednak ta dziwność daje jej siłę.

Ta pozycja to nie tylko opisy, lecz także porywający klimat. Akcja nie jest w niej tak szybka jakby się wydawało, wręcz przeciwnie. Opowieść płynie swoim niezachwianym tempem i wgryza się w odbiorcę. Powoli wchodzi w odpowiednie zakamarki psychiki tak, że w pewnym momencie nie wiedzieć czemu człowiek ma potrzebę zapalenia światła. Czytelnik jest skłaniany do myślenia, do analizowania przebiegu zdarzeń razem z bohaterami. Dzięki temu uczestniczy w pełni w akcji, nie jest jedynie biernym odbiorcą. Przyjemność sprawiają także same postacie, dopieszczone w każdym calu, tajemnicze i zdradzające tyle ile w danej chwili jest potrzeba. Autor dopracował ich charaktery, powołał je do życia, sprawił, że są nietuzinkowe.

Tajemnice, symbole, morderstwa i sztuka. "Dobry obraz to nic więcej jak lustro".