Blog recenzja

Pisarz w swoim czasie znany i zasłużony, aktywny uczestnik opozycji demokratycznej w PRL-u, obecnie mocno zapomniany, zaczął parę lat temu pisać bloga; ostatnio wydał swoje zapisy w książce, a także w e-booku.

Dostajemy więc dziennik internetowy, a z dziennikiem rzecz delikatna, trzeba mieć coś do powiedzenia. A tu nudy panie dzieju, pisze Bocheński o pijaczkach lokalnych, co wystają przed sklepem, o petuniach na balkonie, o sąsiedzie co się wścieka na każde zmiany wokół: gdy sklep budują w pobliżu, gdy modernizują klatkę schodową, itd. No niestety płaskie to, nijakie, bezbarwne i tyle.

Nawet gdy szanowny autor porusza sprawy polityczne, to nie wychodzi poza nieciekawą poprawność. Nieco bardziej interesujące są wynurzenia o córkach wielkich pisarzy, czy o kobietach: Justynie i Annie, które nawiedzają Bocheńskiego, aby porozmawiać o literaturze.

Może najciekawsze są zapisy o tym, że wydawanie literatury w formie papierowej powoli staje się passe, zaczyna dominować Internet jako forma publikacji, na przykład niektórzy poeci publikują wiersze tylko na Facebooku, niestety, nie doczytałem się niczego o e-bookach, niewykluczone, że coś można znaleźć. Temat na czasie, ale takich rozważań znajdziemy niewiele.

Niestety, to co może sprawdzić się w blogosferze, w formie książkowej razi miałkością, jednak dziennik w formie książki wymaga więcej: trzeba mieć coś ciekawego, oryginalnego, głębokiego do powiedzenia. W ostatnich latach królem na tym polu był Jerzy Pilch; na rynku współczesnym z pewnością wyróżnia się Józef Hen ze swoim cyklem 'Nie boję się bezsennych nocy'. Bocheński jest w innej lidze, nie ratuje go ani dorobek pisarski, ani zaawansowany wiek sugerujący mądrość i doświadczenie: w książce tego nie widać.

Przyznam się szczerze, że czytałem tylko fragmenty książki, nie miałem czasu ani ochoty brnąć przez całe dzieło, po połowie lektury totalnie znudzony dałem sobie spokój.

Widzę, że w następnych latach Bocheński opublikował kolejne tomy blogu, miejmy nadzieję, że lepsze, ciekawsze, ale jakoś nie mam ochoty do nich sięgać...