Uwierz jej recenzja

Czytanie jest jakby częścią mnie, stanowi moją codzienność, ale nie eksploruję całego rynku, zaledwie jego mały wycinek i przez to często mam wrażenie, że po prostu wszystko już było. Tym większą radość sprawiają mi pozycje oryginalne, niebanalne i szokujące. Na szczęście ciągle jeszcze od czasu do czasu na takie trafiam.

"Uwierz jej" to właśnie jedna z takich historii. Ostatnio trochę narzekałam na nudę i schematyczność, które wkradły się w twórczość Maxa Czornyja i jakby odpowiedzią na te zarzuty okazała się jego najnowsza powieść. Może więc powinnam marudzić częściej.

Jaka ta książka jest brzydka. I nie mam tu na myśli okładki, ta akurat bardzo mi się podoba. Jednak na myśl o treści, nie nasuwa mi się żadne inne bardziej trafne określenie. Mam wrażenie, że z fabuły po prostu epatuje zło w każdej możliwej postaci, a sposób narracji tylko takie odczucia potęguje.

Antonia jako główna bohaterka relacjonuje swoją historię w niezwykle bezpośredni sposób, czasem nawet zwracając się wprost do czytelników. Ciekawe i przerażające zarazem. Innym konstrukcyjnym niuansem jest podział książki na odcinki a nie na tradycyjne rozdziały. Może i to tylko różnica w nazwie, ale mnie zaintrygowała.

Autor w posłowiu wspomina, że będzie za Antonią tęsknił. Muszę przyznać, że to chyba ostatnie, co przyszłoby mi na myśl w związku z nią. To postać tak ograniczona, tak zupełnie nie przystosowana do świata, tak niezdolna do funkcjonowania według norm społecznych, że nie wzbudziła we mnie żadnych pozytywnych uczuć. Wątpię, żeby ona była zdolna do odczuwania takowych. I wiem, że jeden z wątków na to wskazuje, ale dla mnie jej relacja z kuzynem także jest chora.

Zakończenie mnie nie zaskoczyło, dość szybko zaczęłam rysować w swoje głowie takie rozwiązanie. Myślę, że można się bez trudu domyślić, w jakim kierunku będzie podążać fabuła, gdy się już trochę pozna główną bohaterkę.

"Uwierz jej" to naprawdę obrzydliwa historia z przewrotnym tytułem. Max Czornyj wspiął się tą powieścią na wyżyny pod wieloma względami - narracyjnie, konstrukcyjnie, fabularnie. Mimo że oryginalność tej historii mnie urzekła, mam nadzieję, że jak najszybciej o niej zapomnę.

Moje 7/10.