Nagle trup recenzja



Lubicie się pośmiać podczas lektury?

Ostatnio trafiały mi się same ciężkie książki, które poruszały tematy, przy których roniłam niejedną łzę, a niekiedy dosłownie szlochałam w poduszkę. Dlatego sięgnęłam po tytuł, który miałam nadzieję, trochę mnie rozbawi i rozluźni i trafiłam idealnie. “Nagle trup” Marty Kisiel włączyłam w formie audiobooka i bawiłam przy nim się genialnie. Dawno nie wciągnęłam się w słuchanie książki tak bardzo, że nawet nie wiem kiedy mi minęła. Głośne wybuchy śmiechu towarzyszyły mi prawie cały czas, nawet wciągnęłam w lekturę mamę, która ze mną słuchała urywki w aucie, gdy prowadziłam. Sam tytułowy “trup” nie był wątkiem, który śledziłam z zapartym tchem, za to wątek prokuratora, który jechał i jechał i nie mógł dojechać na miejsce, był prześmieszny i bardzo interesujący. Do dzisiejszego dnia jak sobie wspomnę pana prokuratora Bulińskiego, śmieje się pod nosem. Moje poczucie humoru jest dość specyficzne i nie zawsze śmieszy mnie to samo co innych, jednak mam nadzieję, że przy tej książce również się pośmiejecie.

Praca w wydawnictwie, według opisu książki, może być niebezpieczna, znerwicowani redaktorzy, pełni pretensji autorzy, oraz morderca, który czyha na życie pracowników wydawnictwa JaMas. W toalecie owego wydawnictwa znaleziono trupa, policjanci dwoją się i troją, by rozwiązać sprawę jak najszybciej. Ciało znalazł spłoszony praktykant, pan sekretarka, który wygląda, jakby wyszedł z klatki do walk MMA, ojca dyrektora zajmują tylko ciasteczka, które mógłby jeść bez przerwy, za to pani serkretara wydaje się prawdziwą heterą. Na domiar wszystkiego na strychu znajdują osobę, której nigdy w życiu by się nie spodziewali. Była komendantka policji, wydaje książkę i pospiesza byłych podwładnych ponieważ premiera jej tworu pisarskiego zbliża się nieubłaganie. Czy Paweł Chojnowski został zamordowany, a może jakimś cudem zeszedł z tego świata w całkiem naturalny sposób?

Przygoda z panią Martą Kisiel, dopiero się rozpoczyna, jednak wiem, że jeszcze nie kończy. Mam zamiar sięgnąć po inne tytuły, choć opinie czytałam różne, wolę się dowiedzieć sama, czy po raz kolejny autorka będzie umieć mnie tak rozśmieszyć. Jedno zdanie zapadło mi w pamięci i wydaje mi się, że to będzie moje nowe motto, które będę serwować mężowi, w chwili, gdy przyniosę nowe książki do domu.

Bardzo trafia do mnie ten cytat, ponieważ moja kupka wstydu rozrasta się już do rozmiaru hałdy.

Dużo nie będę się rozpisywać o książce, ponieważ nie ma co się spodziewać wielkich przemyśleń po książce, która ma bawić. Pióro autorki było przyjemne, nie męczyłam się podczas słuchania, a przyznam się, że często jak autor nie ma dygu do pisania, to nawet odsłuchanie takiej książki jest męczące, tu nie miałam takiego odczucia. Styl autorki jest lekki i zabawny, czyli to, co lubię, dostałam to czego oczekiwałam i polecam wam zaznajomić się z tym tytułem jeśli lubicie się pośmiać.