Tron Upadłych recenzja

Jak często zdarza wam się książka, która była tak dobra, że ciężko ubrać wam to w słowa?

Od tygodnia zastanawiam się, co napisać, by w pełni oddać to, co czuje po przeczytaniu, by jak najlepiej przekazać wam treść, lecz nie spoilerować, mam tylko nadzieję, że to, co tu napisze będzie tym co zachęci was, do przeczytania.




W kręgu piekielnym nie dzieje się za dobrze, a jego władca Zazdrość właśnie zaczął rozgrywkę, w której to gra, pozwoli mu uratować swój dwór. Ta gra jednak nie jest prosta, wszystkie chwyty dozwolone, lecz o przysługę można poprosić tylko 3 razy, a po odmowie odpadasz z gry. Nie wolno też używać magi, by uzyskać kolejną wskazówkę. Ta właśnie gra prowadzi Zazdrość do pewnej nietypowej malarki w świecie ludzi.

Camilla po śmierci ojca sama prowadzi galerię, gdzie sprzedaje swoje obrazy. Jest ceniona wśród arystokratury, lecz nie końca do niej należy, łamie ona pewne konwenanse, którymi się kierują. Unika ona, jakich kolwiek kontaktów z męższczyznami, nie szuka też męża. Lecz to nie tak, że jest zupełnie cnotliwa, woli jednak nie mieszać się w brudne zagrywki socjety, gdyż mogliby to złe wpłynąć na jej biznes i owiać ją złą sławą.

Gdy ta dwójka spotyka się poraz pierwszy, to właśnie Camilla informuje Zazdrość biorąc go za kogoś innego, że nigdy za niego nie wyjdzie. Co rozbawią go poniekąd, gdyż ma on zasadę, by dwa razy nie spotykać się z kobietą.

Prosi ja również o wykonanie obrazu, którego ona kategorycznie odmawia wykonać. Gra rozpoczęta, teraz Zazdrość musi znaleźć sposób by nakłonić tą piękna srebrno włosą kobietę do współpracy.

Ona sama, musi panować nad rosnącym w niej pragnieniem względem natarczywego klienta.




Podróż z tą dwójką to jak jazda na rowerze, gdy nie trzymasz kierownicy. Nigdy nie wiesz, czy za chwile nie wypadnie coś zza zakrętu. Książka ma prawie 700 stron i szczerze powiem spodziewałam się, że zajmie mi więcej czasu, ale fabuła była tak wciągająca, że przeczytałam ją w 3 dni. Mamy tu motyw zagadek gry, w którą grają oboje, królestwa i kręgi piekielne, przeplatane się światów, brakuje tylko smoków. A tak całkiem serio ten świat jest mroczny i pełen intryg, ciężko komukolwiek zaufać, wampiry, śmierć, elfy i książęta piekielni. Czego chcieć więcej prawda?

Były sceny, które nie do końca przypadły mi do gustu, jak wieczerza w pałacu mrocznych elfów.

Nie brak tu tez pożądania, namiętności i różnych zagrywek ze strony bohaterów, którzy wodza się za nos.

Jako całość bardzo mi się spodobało, już nie mogę doczekać się drugiego tomu. Ciekawi mnie kto tym razem będzie głównym bohaterem. Jeśli nie czytaliście Królestwa nikczemnych, tak jak ja, nic nie szkodzi, spokojnie możecie sięgać po tę pozycję.

Ja w każdym razie jestem zakochana w treści, jak i wydaniu.