Uśpij astmę, dbając o codzienny wysiłek fizyczny recenzja

Na astmę choruję już połowę mojego życia. Bywało bardzo źle, bywało także lepiej. Obecnie choroba jest w remisji od prawie dwóch lat, ale ten strach o każdy oddech nie opuszcza mnie na krok. Chyba już zawsze będę robić wszystko z myślą o tym, czy nie wywoła to duszności, czy nie stracę oddechu. Ataki astmy są przerażające- czasem odczuwa się ból, czasem go nie ma, ale najgorszy jest ten bezdech, niemoc złapania oddechu. Człowiek oddycha, ale nie potrafi "doprowadzić" powietrza tam, gdzie trzeba. Nie wie, czy zaraz się nie udusi. Bardzo szybko pojawia się panika, która jedynie pogłębia objawy. Niby wiadomo, co wtedy robić, niby ma się zestaw leków przy sobie, niby to nie pierwszy raz, ale ten strach i bezradność jest nieodłącznym elementem ataku, sekundy zamieniają się w minuty, minuty w godziny, a chory chce tylko złapać oddech. Natychmiast.

Kiedy zobaczyłam tytuł "Uśpij astmę, dbając o codzienny wysiłek fizyczny" pomyślałam, że to coś dla mnie. Kiedy się dowiedziałam, że w książce jest zestaw ćwiczeń i miejsce do uzupełniania, nie mogłam się doczekać aż przejdę przez całą teorię i zacznę działać. Uwielbiam wszelkiego rodzaju statystyki, tabelki do wypisywania samemu, odhaczanie wykonanych zadań. No i tutaj się kończy moja radość z książki.

Sam pomysł na formę, w jakiej powstała wydał mi się dziwny już po pierwszym rozdziale, ale to, co się wydarzyło później trudno mi wyrazić słowami.
Wygląda to tak, że ośmioletnie dziecko chore na astmę prowadzi rozmowę ze swoją mamą. Niby nic, ale przykładowo podczas jednego z dialogów wspomniane dziecko w sekundę policzyło, ile czasu minęło od lat 60. XIX wieku do 70. XX w. Chwilę później wspomina o nowej GENERACJI leków. Tego typu tekstów było więcej i na początku starałam się je ignorować. Było mi jednak coraz trudniej to robić, bo pracuję z dziećmi w tym wieku i nie spotkałam prowadzących takie rozmowy. Mój hit to wypowiedzi matki tłumaczącej w dość "dorosły" sposób objawy czy sposoby leczenia astmy i pojawiające się nie raz pytanie dziecka "co na to medycyna?". Nie mogłam już na to patrzeć, to było tak wymuszone, że jedyne do czego mogę to porównać to dialogi w podręcznikach do nauki języka.
Co do ćwiczeń i tabelek, na które tak czekałam, byłabym zadowolona, jakbym chorowała od miesiąca i kompletnie nic nie wiedziała na temat astmy. Wydaje mi się jednak, że opisane metody są tak podstawowe, że każdy pacjent ma je w małym palcu od samego początku swojej walki z chorobą.
Wielkie rozczarowanie.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl