Uciekaj, ukryj się, walcz recenzja

W centrum handlowym w Portland dochodzi do strzelaniny, wskutek której wiele osób zostaje rannych, a jeszcze więcej umiera. Uwięzionych wewnątrz budynku zostaje między innymi sześcioro nastolatków, którzy muszą stawić czoła agresywnym terrorystom. Czy młodym, zlęknionym zakładnikom uda się powstrzymać napastników? I czy każdy wyjdzie z tego starcia żywy?

Fikcyjne wydarzenia w głównej mierze zostały tutaj oparte na terroryzmie, co jak mylnie zresztą sądziłam, będzie zwiastować solidną porcję psychologicznych rozważań, rozterek bohaterów. Takowe się pojawiły, jednak były bardzo szczątkowe. Całość książki czytało się przede wszystkim szybko i stosunkowo przyjemnie. Akcja jest dynamiczna i pełna zwrotów, ale finał tej historii jest prosty, przewidywalny i wręcz abstrakcyjny. W zakończeniu książki epizod z jedną z bohaterek był tak surrealny, że niestety zaważyło to na mojej niskiej ocenie tego tytułu.

Na pewno ta książka obudzi w każdym czytelniku myśl na temat tego, jak zachowałby się w identycznej sytuacji. Myślę, że w zwłaszcza młodszych czytelnikach ta pozycja może wywołać wiele emocji i sporą dawkę niepokoju. Dla mnie jednak wiele zagadnień zostało tutaj potraktowanych dość płytko. Istotą literatury młodzieżowej w mojej opinii jest nie tylko rozrywka, ale głównie płynący z niej morał. Problemy nastolatków zeszły w tej książce na drugi plan, na pierwszy zaś wysunięto mało realny obraz atak terrorystycznego, gdzie policja jest nieudolna i bezradna, a nastolatkowie heroiczni i bardzo inteligentni.

Omawiany tytuł jest już 22 książką, która wyszła spod pióra April Henry w co ciężko było mi uwierzyć, gdyż ilość najwidoczniej nie idzie tutaj w parze z jakością. Rozumiem, że grupą docelową miała być w tym wypadku młodzież, ale młodzież to nie dzieci. A język, jakim w tej książce operowano był często infantylny.

„Uciekaj, ukryj się, walcz” to całkiem przyzwoita książka z gatunku, jakim jest literatura młodzieżowa. Prosty, przystępny styl i niezbyt skomplikowana fabuła osobom młodszym z pewnością może przypaść do gustu, jednak osobiście jestem na tego rodzaju książki już stanowczo za stara (zwłaszcza mentalnie).