Tylko w duecie recenzja

"Stoję na małym podejście i trzęsącymi się dłońmi obejmuję mikrofon. Kiedyś czułabym się jak ryba w wodzie, ale nie robiłam tego od tak dawna, że nie jestem pewna czy jeszcze potrafię śpiewać."

Miłość do muzyki Tamara wyssała z mlekiem matki. Odkąd pamięta marzyła o tym by śpiewać, ku czemu zresztą miała odpowiednie predyspozycje. Niestety, los nie zawsze spełnia nasze pragnienia, a przynajmniej nie wtedy, gdy tego oczekujemy. Splot niefortunnych wydarzeń sprawia, że nastoletnia dziewczyna musi wziąć na swoje barki ciężar znacznie przekraczający jej możliwości. W obliczu zagrożenia życia młodszej siostry Tamara rezygnuje ze studiów i decyduje się na krok, którego konsekwencje okażą się gorsze niż przypuszczała.

"Główną rolę odgrywa w nich para atramentowych oczu. Ich właściciel przyprawił mnie wczoraj wielokrotnie o szybsze bicie serca."

Mijają lata i choć życie Tamary nie należy do idealnych, to dziewczyna nie może narzekać. Do czasu, aż na jej drodze staje mężczyzna, który przywraca jej odrętwiałe serce do życia. I choć kobieta broni się przed tym uczuciem, to jej działania z góry skazane są na niepowodzenie.
Miłość nie wybiera, a serce nie sługa.
Jaki będzie finał tego starcia?
Czy Tamara w końcu opuści gardę i jaki to będzie miało skutek na dalsze wydarzenia?

"To jest bardzo niesprawiedliwe, ale nie sprawia, że czuję się tym wszystkim mniej dotknięty."

Powieść "Tylko w duecie" Magdaleny Kozakowskiej napisana jest z perspektywy dwóch głównych bohaterów: Tamary i Damiana, dzięki czemu możemy pełniej zrozumieć postępowanie i motywację każdego z nich. Niemniej, niektórych uczuć nawet my sami nie możemy pojąć, dopiero potrzeba czasu, by się z nimi oswoić. A co, jeśli tego czasu nie ma? Jeśli zbyt długa zwłoka może mieć niepożądane dla nas skutki? To dobrze czy źle? Być może los ma dla nas w zanadrzu inny, lepszy plan?

Jestem pod wrażeniem tej powieści, która stanowi debiut literacki autorki. Przyznam, że w ogóle nie dało się tego odczuć. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, a do tego wyzwala ona w człowieku wiele emocji! W czasie lektury niejednokrotnie czułam drżenie serca, które dało się jeszcze zauważyć długo po zakończeniu czytania. Bałam się konsekwencji postępowania Tamary, a jednocześnie mocno jej kibicowałam wierząc, że los w końcu się do niej uśmiechnie.

Poza emocjonalnym rollercoasterem książka dostarcza nam również fragmentów tekstu skłaniających do refleksji nad naszym życiem. Odkąd skończyłam czytać tę powieść wciąż zastanawiam się jak ja postąpiłabym w takiej sytuacji. Czy byłabym w stanie poświęcić własne szczęście na rzecz innej osoby? Czy ważniejsza byłaby dla mnie moralność czy życie kogoś bliskiego? Myślę, że na to pytanie nie ma dobrej odpowiedzi.
Zanim skończę chciałabym jeszcze zwrócić uwagę na finał powieści, który wbija w fotel. Naprawdę! Sprawia, że ma się ochotę w trybie natychmiastowym poznać kontynuację tej historii. Nie wiem jak ja teraz wytrzymam spokojnie do premiery drugiej części 🙈

Moja ocena 8/10.