Zakon Drzewa Pomarańczy. Część 1 recenzja

Kiedy nadchodzi jesień, mam chęć przenieść się do magicznych światów. Poza szarość dni, które coraz częściej za oknami. Dlatego lubię sięgać po fantastykę i dość grube książki. Wtedy mam więcej czasu i bezczelnie mogę go wykorzystywać czytając.

Podróżując, nie tylko w sensie literackim. Zabrałam ze sobą pierwszy tom Zakonu Drzewa Pomarańczy Samanthy Shannon. I miałam nadzieję, że w długiej podróży, ta historia tak mnie wciągnie, że nie będę odczuwała upływu czasu. Tak się jednak nie stało.

Kilka lat temu, zaraz po wydaniu tej serii w Polsce. Było o niej bardzo głośno, te opinie w jakiś sposób skusiły i mnie. Dostałam je na gwiazdkę, zostawiając na później i czekając jak nadejdzie ten odpowiedni moment. Nadszedł w tym roku.

Autorka zabiera nas do fantastycznego świata, gdzie z jednej strony świata smoki są ważnymi członkami wspólnoty, w drugiej z nich ludzie się ich obawiają. To również świat królowieckiego panowania, intryg, rycerzy i magii. A do tego zapowiedzi wojny, która wybrzmiewa z każdą decyzją coraz głośniej, odbijając się echem w murach królestwa. Zdecydowanie w tym świecie dominują kobiece bohaterki.

Świat dzieli się na wschód i zachód, a oba "kraje" choć należą do jednego świata, są tak różne, jakby były zupełnie odrębne.

Na początku autorka wprowadza czytelnika w świat bohaterów, jednak jest bardzo dużo wątków. Trochę pisze o tym co dzieje się na wschodzie, trochę o zachodzie. Dla mnie osobiście takie pomieszanie wątków wprowadza tylko i wyłącznie chaos. Utrudnia on szybkie odnalezienie się w wykreowanym przez autorkę pomyśle. Być może dla niej to nie było widoczne, bo pisząc doskonale znała swoje wyobrażenia i wykreowane postaci. Innymi słowy, krócej za dużo wszystkiego na raz. Zanim zrozumiałam podziały, różnice i funkcje, przeczytałam ponad 300 stron. A i tak sporo pozostało tajemnicą. Dopiero pierwszy tom przede mną, ale po kolejny za szybko nie sięgnę, mimo iż stoi na półce.

Jak na tak gruby tom, dla mnie było zbyt mało akcji. Zabrakło mi konkretów. Wszystko zaczęło się nagle rozwijać, na 100-200 ostatnich stronach. Z mojej perspektywy, autorka chciała nagle wszystko nadrobić i szybko zrobiła z bohaterami co chciała. Dosłownie cięcie i ha ha, była akcja. Tylko jak dla mnie bardzo rozczarowująca.

Przy światach mniej rozbudowanych, ze zdecydowanie krótszymi tomami lepiej się bawiłam.
Podobały mi się wątki ze smokami, trochę o nierozwikłanej zagadce i kilka bohaterek. Reszta jest raczej nudna i w sumie koniec tomu wmusiłam, wciąż mając nadzieję, że może będzie ciekawie...

Ze smutkiem napiszę, nie polecam!