Pomimo wszystko recenzja

Książka porusza takie tematy jak samotne wychowywanie dziecka, brak pieniędzy, trudna decyzja o wyjeździe w celach zarobkowych, zmaganie się z ciężką chorobą oraz próba odebrania dziecka. Życie Tereski nigdy nie było usłane różami. Relacje z matką były ciężkie, wiele razy doświadczała przemocy nie tylko z rąk ojczyma, ale również męża. Nawet została zgwałcona. Kiedy jej córka skarży się, że wyśmiewają ją w szkole, kobieta podejmuje trudną decyzję o wyjeździe do Anglii, ma tam kuzynkę Krysię. Pracuje w fabryce soków, bierze wszelkie możliwe nadgodziny. Do momentu krwotoku z nosa i próby gwałtu przez męża Krysi. To wtedy spędza noc w parku, a kiedy się budzi odkrywa, że jest w szpitalu, gdzie dowiaduje się o swojej chorobie Ostrej Białaczce Szpikowej. Wie jedno, musi walczyć, dla córki.

Ogrom nieszczęść spadających na tę kobietę jest wielki. Niejednokrotnie musiała stawić czoła trudnym decyzjom i sprawom. Jednak jest silną kobietą i to w tej bohaterce mi się podoba. Kocha swoje dziecko i dla niej zrobi wszystko. W książce teraźniejszość splata się z przeszłością, dzięki czemu poznamy jeszcze lepiej Teresę. Są momenty gdzie chusteczki muszą leżeć tuż obok, ale i te gdzie uśmiech na twarzy się pojawia. Piękne jest to, że otaczają ją ludzie, dla których jest ważna, którzy jej kibicują i dają siłę do walki. Nie brakuje również tych, co ją dołują, lecz ci są mniej ważni bo to przede wszystkim wredne pielęgniarki. Książka piękna, od której nie można się oderwać. Przy której łzy mieszają się z uśmiechem. Pokazująca, że trzeba walczyć i wierzyć, że się uda oraz cieszyć każdym dniem.