Nielat recenzja

Kolejny mocny kryminał Kościelnego opowiada o przemocy seksualnej wobec dzieci, sporo tam scen brutalnych i trudnych do wysłuchania czy przeczytania. A wszystko dzieje się w niespokojnych latach 90. w gorszych dzielnicach Wrocławia (ale samego miasta w książce jest mało). Intryga kryminalna zaczyna się od dwóch morderstw, najpierw w nędznej melinie zostaje znalezione ciało znanego aktora, Janusza Markiewicza. Potem bawiące się dzieciaki odnajdują zwęglone zwłoki nastolatka w zrujnowanym pustostanie. Śledztwa w obu sprawach koordynuje komisarz Nawrocki z Komendy Miejskiej we Wrocławiu zwany przez współpracowników 'chartem' bo zawzięcie goni za przestępcami. No i oczywiście znajduje sprawców, ale po wielu przygodach i perypetiach.

Rzecz jest mocno nierówna, może rozpocznę od pozytywów. Po pierwsze praca policyjna przedstawiona jest nader realistycznie, świetne są dialogi między funkcjonariuszami, dobrze opisuje Kościelny ich brutalność i popijanie alkoholu, widać, że czuje to środowisko. Po drugie podejmuje autor istotną tematykę społeczną: seksualna przemoc wobec dzieci w rodzinach patologicznych to ważny i trudny temat. Najgorsze jest to, że molestowane dzieci nie mają się komu poskarżyć, są zupełnie same w swoim piekle. Mamy jeszcze ciekawy wątek nastolatków prostytuujących się za pieniądze na dworcu, to takie wyrzutki społeczne, często inteligentni chłopcy, ale odrzuceni przez społeczeństwo i system, zamiast się uczyć i rozwijać, niszczą sobie życie.

A teraz o minusach książki, jest ich więcej. Po pierwsze niektóre wątki rażą sztucznością, na przykład opowieść o guru pewnej sekty wygląda jak marna satyra, zresztą samo jej potraktowanie jest fatalne, nigdy nie zostaje domknięta. Inny marnie napisany wątek to sprawa byłego aktora Wernera, pełna historycznych przekłamań. Dalej, historia wprowadzania policyjnego kreta do grupy nastolatków wygląda na kolejną satyrę, bardzo się kłóci z mroczną atmosferą głównego wątku książki. Według mnie wartość pisarza sprawdza się w takich bocznych wątkach, tutaj pan Kościelny wyraźnie się nie przyłożył, może zbytnio się spieszył...

Dalej zakończenie książki jest nieprzekonujące, podkreślanie wszechmocy Urzędu Ochrony Państwa wygląda nierealistycznie, nawet ubecja za czasów komuny nie była tak potężna i bezkarna.

Ale największą słabością książki są dłużyzny, rzecz cała ciągnie się niepomiernie, nie bardzo rozumiem dążenia naszych autorów do mnożenia słów, czyżby byli płaceni od arkusza, czyżby wydawcy zarabiali więcej na grubszych pozycjach? W każdym razie uważam, że książkę można by śmiało skrócić co najmniej o jedną trzecią bez szkody dla treści. Z powodu dłużyzn dosyć szybko porzuciłem audiobooka, dobrze czytanego przez Mariusza Bonaszewskiego i przerzuciłem się na e-booka.

W sumie wypadło to raczej średnio.