Obserwatorium recenzja

„Obserwatorium” ani mnie nie zachwyciło, ani nie odrzuciło. Spodziewałam się kryminalno-sensacyjnej powieści z elementami niesamowitości, która rozgrywa się w Karkonoszach. Miałam nadzieję na literacką wędrówkę po szlakach i klimat, który sprawi, jakbym rzeczywiście przebywała w Karkonoszach. Czuję się nieco zawiedziona…

„Obserwatorium” to powieść, w której miotamy się w sferze dziwnych dźwięków i wiadomości przekazywanej kodem binarnym, przenikaniem się bytów i czasu. Tak jak i bohaterowie nie wiemy czy jesteśmy tu i teraz, czy być może gdzieś poza własnym ciałem. Czy to przeszłość, czy teraźniejszość, a może już przyszłość. Sporo w powieści opisów, które działają na wyobraźnię sprawiając, że przez niemal całą lekturę mamy przed oczami mgłę i szare kolory. Jest tajemnica z przeszłości, wspomniano Rubenzala, stare mapy, jakieś mury, dawne zdarzenia, nieistniejącą Michelsbaude i jest też jedno wielkie zdezorientowanie. Autor miał dobry pomysł na powieść, ale wykonanie niezbyt wyszło. Czytając, miałam wrażenie, że wciąż błądzę po omacku w tym samym miejscu i nie potrafię się z niego wydostać. Nie dziwię się, że niektórzy bohaterowie kończą na granicy obłędu. Bohaterowie, z których nie polubiłam żadnego, gdyż zbyt słabo zostali wykreowani. Żaden z nich nie wzbudził we mnie emocji, więc jeśli gdzieś tam spadł, to czytałam o tym jak w sprawozdaniu. Z żadnym z bohaterów się nie zaprzyjaźniłam, gdyż oni też przeszli przez „Obserwatorium” jakby trochę po omacku.

Powieść jest napisana w surowym stylu, zupełnie takim jak otaczająca Śnieżkę szarość i mgła. Miałam też wrażenie, że momentami jest to swego rodzaju poradnik w temacie, jak zachować się w przypadku zagrożenia. Akcja, mimo że dzieją się rzeczy niezrozumiałe, dziwne i straszne, nie zdołała mnie poruszyć. Dialogi również nie były dostosowane do opisywanych wydarzeń – postacie komunikowały sobie zdarzenia, jakby były robotami wyzutymi z uczuć. Dotrwałam jednak do końca powieści, ale nadal nie bardzo ją rozumiem. Być może to nie moja tematyka, nie mój klimat. Nie czytam fantastyki, nigdy mnie nie ciągnęło do zjawisk paranormalnych, dźwięków przychodzących z zaświatów, przenikania się bytów i ufo, bo czytając czekałam, kiedy pojawią się przybysze z innej planety. Nie pojawili się. Zabrakło mi też rozwinięcia wątku historycznego, który ledwie został zaakcentowany i szybko porzucony.

To moja opinia o powieści „Obserwatorium”, wierzę jednak, że wielu czytelnikom książka się spodobała i spodoba. Tak już jest, że nie każdy autor trafia w nasz gust czytelniczy...