Był sobie chłopczyk recenzja

Cześć i czołem!
Dziś będzie smutno i tragicznie, bo historia, o której Wam opowiem, wydarzyła się naprawdę.

Wszystko zaczyna się od pogrzebu bezimiennego chłopca, którego ciało wyłowiono z jednego z cieszyńskich stawów. Po chłopca nikt się nie zgłasza, pomimo nagłaśniania sprawy we wszystkich ogólnopolskich mediach. Gdzie są jego rodzice? I co tak naprawdę się wydarzyło?

Ewa Winnicka w swoim reportażu o małym Szymonku bardzo dobrze prowadzi nas od początku do końca przez całą sprawę, włączając w to także wszelkie możliwe działania policjantów i śledczych. Żaden z zaangażowanych w tą sprawę nie spocznie, dopóki nie dowie się kim jest chłopiec, któremu nadali przydomek Jasiu, ani kto wyrządził mu taką krzywdę. Wielu z nich angażuje się w swoje działania także z pobudek osobistych - mają dzieci w podobnym do chłopca wieku.

Dziś, po 14 latach, wszyscy doskonale wiemy, że dzieckiem był Szymek z Będzina, a los, który go spotkał zgotowali mu najbliżsi, a następnie ukrywali jego śmierć przez ponad dwa lata. Chłopczyk zmarł w lutym 2010 roku w wyniku obrażeń po uderzeniu w brzuch. Jego ciało rodzice porzucili w stawie w Cieszynie. I być może nikt by się nie dowiedział, że chłopczyk nie żyje, gdyby nie pewna złośliwa sąsiadka.

"Rodzice ukrywali fakt, że spowodowali poważne uszkodzenia jego ciała, przed jedyną osobą, która utrzymywała z nim regularny kontakt. Byli jedynymi osobami, które mogły śmierci dziecka zapobiec. Zamiast tego czekali na jego śmierć, chociaż bezzwłoczne udzielenie pomocy stwarzało szansę na uratowanie zdrowia i życia dziecka. Oboje, nielegalnie pobierając zasiłki, narazili miasto Będzin na straty wynoszące cztery tysiące złotych".

Do tego reportażu podeszłam z ogromnymi emocjami. Sprawę znam od dawna, jednak dopiero pani Ewa pozwoliła poznać mi ją od A do Z - bez owijania w bawełnę, bez oceniania i prywatnych spostrzeżeń. Nie jest to książka dla osób o słabych nerwach i wysokiej wrażliwości na krzywdę dzieci. Sprawę poznajemy także od strony rodziców małego Szymka, ich wczesnej młodości i tego, co mogło doprowadzić ich do takiej znieczulicy i łatwości w krzywdzeniu własnego dziecka. Nie wyobrażam sobie, co ten chłopiec przeżywał i nawet teraz, pisząc to, mam łzy w oczach. Niewyobrażalnym dla mnie jest to, że w dzisiejszych czasach ludzie nadal są w stanie krzywdzić dzieci. Szczególnie własne. Ale krzywdzą i krzywdzić będą - nie da się temu zapobiec.

Jeżeli słyszeliście o tej sprawie, a chcecie poznać ją dogłębniej, to polecam reportaż pani Ewy. Opisuje wszystko dokładnie ze szczegółami, otwiera oczy na to, co może dziać się dookoła nas, nawet za ścianą.

Po więcej zapraszam na IG: @strazniczka_ksiazekx - codziennie newsy książkowe, update czytelnicze oraz nowe recenzje.