Był sobie chłopczyk recenzja

Niespełna dwa latka - tyle miał Szymek, kiedy w męczarniach umierał przez trzy dni pobity przez rodziców. Nawet po śmierci nie zaznał spokoju, bo aby zatuszować swój czyn mordercy wrzucili go do stawu w Cieszynie, gdzie przez kila dni leżał niezauważony.
O tej sprawie mówiła cała Polska: maleńki chłopiec bez imienia, którego podobizna przez wiele miesięcy gościła we serwisach informacyjnych i gazetach. Pochowany na cmentarzu pod imieniem Jasio był żegnany przez kilkaset osób z których każda zadawała sobie to samo pytanie: kim jest to dziecko i kto doprowadził do jego śmierci.

Ewa Winnicka w swojej książce "Był sobie chłopczyk" przypomina tę bulwersującą sprawę od momentu znalezienia anonimowych zwłok w cieszyński stawie po proces morderców Szymonka. Jej reportaż to przerażającą historia o niechcianym dziecku któremu przyszło urodzić się w rodzinie bez żadnych norm moralnych, zimnej, traktującej dzieci jak przedmioty.
Autorka dużo miejsca poświęca rodzicom dziecka. Opowiada historię ich życia, niepowodzeń, braku więzi z najbliższymi. W żaden jednak sposób nie stara się usprawiedliwiać tego przerażającego czynu bo nie da się go w żaden sposób wytłumaczyć.

Ewa Winnicka przytacza fakty, bardzo rzadko pozwala sobie na własny komentarz. Taka właśnie relacja: prosta, pozbawiona emocji sprawia, że jeszcze mocniej dociera do nas groza tej zbrodni i przekonanie że śmierci malca można było uniknąć.
Przerażająca jest nie tylko sama zbrodnia ale fakt, iż przez wiele miesięcy nikt nie zidentyfikował chłopca. Że rodzina, znajomi dawali się zbyć wymówkami o chorobie, wyjeździe do dziadków. Gdyby nie telefon wścibskiej sąsiadki której dziwiła przeciągając się nieobecność chłopca sprawa mogłaby zostać nierozwiązana.

Mały Szymon to symbol dzieci maltretowanych którzy na bicie, upokorzenia i często śmierć są narażeni z rąk najbliższych. Ilość zbrodni w których ofiarami są nawet noworodki przeraża i jeży włosy na głowie.
Gdy się słyszy takie historie pędzi się zaraz do własnych dzieci: aby przytulić, sprawdzić czy dobrze śpią. I chce się wyć z rozpaczy kiedy słyszy się kolejną historię o pobiciu jakiegoś malucha na śmierć.

Wstrząsająca relacja o przerażającej zbrodni. Niech będzie dla nas impulsem do reagowania na krzywdę dzieci: tych zbyt żałośnie płaczących za ścianą obok, tych dostających klapsa na ulicy i tych zaniedbanych. Za każdą taką sytuacją może kryć się niewyobrażalna tragedia małego człowieka.